Burçak Melike Akgün

– Bugün seni anlayabilmek için, gün doğumunu seninle izleyeceğim. Başlangıçlar hep senin ilgi odağın oldu; bir şeyden ilham alırken hep en başına gittin, bir şeyi seçerken hep ilk ihtimallerini göz önünde bulundurdun. Bir şeyi açıklayacakken en başlangıçtaki temel ilkeye gittin; doğumun sancılarını çekmeyi göze alarak ilerledin bu yolda. Bense hep batımdan yana oldum, bir şeylerin...

Onun bana yaptığı her şeyi şimdi şimdi anlıyorum; kendimden çıkıp kendime döneceğim o yolda… Onun bir görüngesine rast geldiğimde hep anladım o olduğunu. Onu hep başka bedenlerde, başka suretlerde; başka başka fikirlerde buldum. Bulduğumu sonralardan anladığım her bir karşılaşmada onun amacının hep beni bana anlatmak olduğunu anlamam yıllarımı aldı, yollarımı aldı. Daha da devam ediyorum...

Kendine açılır insan, dünyayı bilebilmek için. Kendine çarpar insan, dünyanın kendi algısından ibaret olduğunu fark edemediği için. Kendi içine sığamaz insan, doluluktaki boşluğu fark edemediği için. Kendini yer bitirir insan, acıktığı için değil; doyamadığı için. Bilmeden kendimize açılıyoruz, bilmeden kendimizden kaçıyoruz; bilmeden kendimize sığınıyoruz ve yine bilmeden kendimize inanıyoruz. Aslında tüm derdimiz kendimizle. Nasıl mı?...

“Daha yeni yeni farkına varıyorum, benim için yapmadığı onca şey dahi benim içinmiş. Görmem gerekeni kendim görmedikçe hiçbir şey kalıcı olmazmış; bu yüzdenmiş hep izleyici konumda kalması. En büyük kopya ise ezber yeteneğimin olmamasıymış. Ezberleyemedikçe formülleri yaşayıp bulmuşum doğru çözümleri ama daha uzun ama daha kısa, ezberin olmadığı zamanlarda kendimi var etmişim hep. Bu yüzdenmiş...

+ Sahiden oyun oynamayı ne zaman bıraktım? – Oyun oynamadığını mı düşünüyorsun? + Bırakmadıysam oyuncaklarım nerede? – Her oyununu oyuncaklarla mı oynadın? + Oyun arkadaşlarım peki, onlar için ne diyorsun? – En sevdiğin, kaybetmemek, kırmamak için uğraşıp durduğun o oyuncağın senden bir şekilde alındıktan sonra her şey senin oyuncağın oldu, farkında değil misin? + Oyuncağım...

-Hiç içinde bir yerlerde nereden geldiğine emin olamadığın bir özlemin oldu mu? +Kendime karşıdır belki de? -Özlemim mi kendime karşı ama nasıl? +Bir yerlerde kaybolmuş ve bulunmayı bekleyen kendine karşı. -Öyleyse en başından beri kendime olan özlemimi başkasında mı aradığımı söylüyorsun? +Belki de sadece kavuşmanın verdiği hazzı arzuluyorsundur…