Bu dünyaya geldik geleli yaptıklarımıza bir bakalım. Bahsettiğim şey sadece bizim doğduğumuz andan itibaren olan değil de insan türü olarak yaptıklarımıza…
Bir hayattan diğer hayata aktarılan deneyimlere bir bakalım, dünyaya atılmışlık içerisinde olan insanın tarihler boyu hayatta kalma mücadelesi, hayatta kalmasının yolunun savaş olduğunu görmesi ile başlayan sonsuz savaşları tarihler boyu… Savaşlarda elde ettiklerinin güvencesini hissettikçe de uyguladıkları büyüme politikaları yine bir fethetme çabası, yine bir başka savaş…
Savaşlar azaldıkça da sınırlar belli olunca da bu sefer başlayan kaynak mücadelesi, güçlünün güçsüzü sömürürken yaptığı politika, yine bir savaş, savaş illa kanla bıçakla mı olmalı. Kaynağını sevdiği yerin gelişmesini engellemek için onu kültüründen koparan sömürü dilini kullandırması, gıdalarını sadece besin olarak değil de dil, kültür, eğitim olarak elinden alması.
Bir coğrafyayı elverişli hale getiren yaptığı savaşların sonucunda elde ettiği topraklar mı? Kurduğu tahakküm ve zor mu? Özgürlük için yaptığı mücadele mi? Bir kültürü, bir insanı, bir yeri hayatta tutan ve besleyen şeyi…
İşte dostum bakınca duyguyu katmadan yapılan olaylara görünen şey şu ki hepimiz en başından beri bir bataklıkta çırpınıp duran çırpındıkça sistemin zorbalığına temaşa eden formlarız.
Bir de duygu ile bak insanlar sence bu kadar mücadele, bu kadar kayıp içerisinde iken ve sistemin zorbalığını destekleyen bir başka -iyileştirici- politika uygularken ne kadar da sistemin çarkına uyuyor değil mi? Hala ne kadar toyuz, hala ne kadar başlangıçtayız değil mi?
Bu kadar mücadele içinde kaybettiğin dilini, kültürünü, besinini düşün bakalım; tarih boyunca ayrı kalmadığın insan olma formunda sence neyin hala kölesisin ve neyin mücadelesindesin?
Yani kısacası tarihin neresinde sıkışıp kaldın?
0 Yorum