Faruken Bayraktare
-
-
Büyüyünce ne olacaksın çocuğum? (Video)
-
Şoförün parmakları kopmuş oluk oluk kan akıyordu
Sene 1986, üniversite öğrencisiyim. O yıllarda otostopla güneye gitmeyene adam demiyorlardı. Ben de bu modaya uyup Bodrum’a otostopla gitmeye karar verdim. İzmir’e kadar sorunsuz gittim....
Sene 1986, üniversite öğrencisiyim. O yıllarda otostopla güneye gitmeyene adam demiyorlardı. Ben de bu modaya uyup Bodrum’a otostopla gitmeye karar verdim. İzmir’e kadar sorunsuz gittim. İzmir çıkışında bir kamyon durdu “Isparta’ya gidiyorum” dedi. Ben de “Olur, oradan devam ederim” diyerek bindim. Birkaç saatlik sıkıcı bir yolculuktan sonra çişim geldi. Şoföre “Kaptan kenara çek, bi ihtiyaç... -
Faruken karikatürlere can veriyor: Tıklayınız, elinizi korkak alıştırmayınız!
-
Ters Dergi’ye özel: Faruken’den 2,5 boyutlu karikatürler
-
Faruken Bayraktare sunar: HAYVANAT
-
Çanta
Yıllar evvel, daha önce bin kere yaptığım halde her seferinde ilk kez yapıyormuşum gibi keyif veren bir şey keşfettim. Ateş yakmak...
“Bir musluğun damlamasını durdurmaya çalışıp da başaramazsanız, damlayan bir muslukla yaşamak artık sizin yazgınız olur.” diye okumuştum bir kitapta.O durdurulamayan damlaların, benim hayatımdaki karşılığı “sosyalleşme beceriksizliğine” denk geldiği için yalnızlık yazgım olmuştu.Aslına bakarsınız bu yazgıyla ile yaşamak dışardan görüldüğü kadar kötü bir şey değil. İnsan bir süre sonra alışıyor, hatta hoşuna gitmeye başlıyor yalnızlık… Bir... -
Bostancı kayalıklar
Tahta duvara üç kere vurdum. Kapı niyetine kullandığı tahtayı yana çekerek içeri buyur etti dayı. Baraka, içinde ayakta durulamayacak kadar alçaktı.
“Çok gergin görünüyorsun” Bakışımı sesin geldiği yöne çevirerek “Pardon anlayamadım” dedim. Hemen solumdaki kayada şarap içen yaşlı dayı yerinden kalkarken “Dedim ki çok gergin görünüyorsun…”“Gergin değilim aksine bugün çok mutluyum.”“Mutsuzsun demedim ki gerginsin dedim.” diyerek yanıma oturdu. Dayı haklıydı. Böyle hissetmeyeli o kadar uzun zaman olmuştu ki, mutluluk hissi çok yabancı geliyordu bana. Sanki olmaması... -
Yıllar önce, yıllar sonra…
Planım şuydu: Onunla buluşmayı kabul edecek ve uzaktan sadece bir kere görüp ortadan kaybolacaktım.
“Alo… Faruken?”“Buyrun benim”“Naber ya? Yıllar oldu görüşmeyeli nerelerdesin?”“Sesin tanıdık geliyor ama çıkaramadım.”“Demek unuttun beni. Dilem ben.” Kalbim deli gibi atmaya başladı. Arayan yıllar önceki platonik aşkımdı. Kalp atışımın yavaşlamasının beklerken anılara daldım. Dilem’in evi Kızıltoprak’taydı. Arada bir onun evinde kalıyordum. Çoğu zaman da o benim Ortaköy’deki evimde kalıyordu. Onun evinde kaldığım bir gün öğleden sonra... -
Zaman makinesi
“Ne kadar zaman geçti?”“Beş saniye.”“Beş saniye mi? Oğlum iki haftadır oradaydım.”“Heyyo! Sonunda başardık. Zaman makinemiz çalışıyor. Ne kadar geçmişe gittin?”“Geçmişe gitmedim.”“Geleceğe mi gittin yoksa?”“Ona da...
“Ne kadar zaman geçti?”“Beş saniye.”“Beş saniye mi? Oğlum iki haftadır oradaydım.”“Heyyo! Sonunda başardık. Zaman makinemiz çalışıyor. Ne kadar geçmişe gittin?”“Geçmişe gitmedim.”“Geleceğe mi gittin yoksa?”“Ona da gitmedim?”“Oğlum ne dalga geçiyosun? Çalışmadı desene.”“Yok lan, dalga geçmiyorum. Makine çalışıyor… Yaklaşık iki haftadır şimdiki zamandaydım.”“Ne diyon lan s*kik kafa?”“Ayıp oolum hiç Cern’de iki sene çalışmış adama yakışıyo mu böyle...
