“Rüyayı hatırlıyor musun?” dedi. "Hatırlıyorum" dedim. “Gördün mü güzel insanlar böyle olur” dedi, "sen de güzel insan ol”. “Tamam” dedim.
Birden gözlerini sımsıkı kapattı. Gözlerini açarsa, her şeyin yok olacağını sanıyordu. Bu yüzden açmadı gözlerini, açamadı. Bir süre bekledi.
Sessiz sakin insanların yaşadığı bu binadaki odasında kalan arkadaşım, çok gizemli bir olay yaşadı! Şimdi hemen onu anlatmayaya başlıyorum.
...O sırada yanımızda bulunan diğer arkadaşlar da Süleyman’ı destekleyince benim aklıma da yattı ve hafta sonu hamama gitmek üzere söz vermiş bulundum...
Konuşmak istediğini söyledin, heyecandan tir tir titreyerek, sinsice gitti çağırdı. Sana doğru gelmek için attığı her adımda eridiğini, içinin boşaldığını zannettin.
Sokağa fırladı. Sağa döndü. Koşuyordu. Caddeye çıkan köşede durdu, geriye baktı. Taa ötedeki karaltı… Kesin O’ydu.
Şimdi size internet haberciliği taklidi yapacağım; “ÖYLE BİR HAREKET YAPTI Kİ…”merak edip tıkladınız. Karşınıza çıkan fotoğrafın altında bir satır yazı, habere konu olan şahıs meğerse...
Arabanın önünde bir gölge vardı ve ağlama sesine benzer bir ses duyuyordum. Feneri önümdeki gölgeye doğru tuttum.
Bir ara ortadan kaybolan Vuab, karanlıklar prensi gibi aniden belirdi arkasından gelen aksak bir adamla birlikte: "Bak bu arkadaş senin arabayı almak istiyor" dedi!
