Anıl yazıyor

Yurtdışında görüyoruz ne güzel sokak ressamları var, oturuyorlar insanların portrelerini çiziyorlar. Bazen çizdiklerini benzetiyorlar bazen benzetemiyorlar. Benzetemedikleri zaman ben sanki kendim benzetememişim gibi yerin dibine giriyorum (bana ne oluyorsa!) Yeteneği daha sınırlı olanlar “deforme etmek” gibi süslü bahanelerle karikatür portrelere yöneliyorlar. Sonuç olarak herkes bir şekilde yolunu buluyor, ekmeğini kazanıyor. Üstelik bu kazanılan ekmek Euro...

Şimdi size internet haberciliği taklidi yapacağım; “ÖYLE BİR HAREKET YAPTI Kİ…”merak edip tıkladınız. Karşınıza çıkan fotoğrafın altında bir satır yazı, habere konu olan şahıs meğerse elini cebine sokmuş. Ya da “TÜRKİYE’Yİ SARSAN OLAY!” başlığını gördünüz. Türkiye’de yaşayan biri olarak merak edip tıkladınız. Alakasız bir haber… Türkiye’yi sarsan olay beni niye sarsmıyor! Ben Türkiye değil miyim!...

Size bir soru: Bir dükkanın batacağını nasıl anlarsınız? Bilanço? Kar-zarar? Yatırım? Yöneticilerin tutumu? Hiçbiri değil. Eğer bir yer çiğ köfte satmaya başlamışsa çok yakında batacak demektir. Çevrenizde sinek avlayan kafeler, marketler, kebapçılar, büfeler görmüşsünüzdür. Bütün bunların batmaya yakın tutundukları son dalları çiğ köftedir. Bir sabah bi bakmışsınız evinizin karşısında aylardır sigara standı bomboş duran market...

Eskiden ne güzel, radyoda bir şarkı duyup hoşumuza gittiğinde, adını da bilmiyorsak, kasedini almak için müzik marketteki adama “Şöyle bi şarkı var ya hani” deyip tanımadığımız etmediğimiz adamın kulağına şarkıyı mırıldanırdık. O da “Haa sen şunu diyosun…” diye şarkının devamını mırıldanır, biz de “Hah o işte o!” diye heyecanlanır kasedimizi alır eve giderdik. O günün...