Anıl yazıyor

Bir ara eskicilerle yakın bir çalışma ortamım olmuştu. Arabalarını benim dükkânımın önüne park ediyorlardı. Bu vesileyle içlerinden bir tanesiyle bol bol muhabbet etme fırsatı bulmuştum. Bu on beş yaşında bir çocuktu ve bana Niğdeli eskicilerin gizemli dünyasını anlatmıştı. Uzun hasbihâllerimiz sırasında çocuk bana eskicilerin çok iyi kazandığını, üç tekerlekli arabası olanın sırtının yere gelmeyeceğini defalarca...

Geçen hafta hanımla birlikte dört yaşındaki kızımızı göz doktoruna götürdük. Göz doktoru yetmiş, yetmiş beş yaşlarında bir amcacıktı. Bizim kızın gözlerini kontrol etti. Sonra o meşhur kırmızı çatılı, beyaz çitli kır evinin olduğu nostaljik manzara resmini makineden gösterdi. Bundan sonra sıra, bir göz muayenesi klasiği olan karşı duvara yansıtılan harfleri sormaya geldi.  Kızımız küçük olduğu...

Herkesi aynı anda tatmin edemeyeceğinizi biliyor muydunuz! Kesin bilgi, yayalım! Şu ölümlü dünyada herkesi aynı anda mutlu etmenin bir yolu yok maalesef. Bu cümlelerimden ikna olmayan değerli okurlarımızı Twitter’a davet ediyorum. Twitter’da insanları aynı anda mutlu edememenin, onlara yaranamamanın en güzel örnekleri veriliyor çünkü. Dünyanın en doğru, güzel, ya da üzerinde tartışılmayacak kadar basit şeyini...

Eskiden ne güzel, radyoda bir şarkı duyup hoşumuza gittiğinde, adını da bilmiyorsak, kasedini almak için müzik marketteki adama “Şöyle bi şarkı var ya hani” deyip tanımadığımız etmediğimiz adamın kulağına şarkıyı mırıldanırdık. O da “Haa sen şunu diyosun…” diye şarkının devamını mırıldanır, biz de “Hah o işte o!” diye heyecanlanır kasedimizi alır eve giderdik. O günün...

Yurtdışında görüyoruz ne güzel sokak ressamları var, oturuyorlar insanların portrelerini çiziyorlar. Bazen çizdiklerini benzetiyorlar bazen benzetemiyorlar. Benzetemedikleri zaman ben sanki kendim benzetememişim gibi yerin dibine giriyorum (bana ne oluyorsa!) Yeteneği daha sınırlı olanlar “deforme etmek” gibi süslü bahanelerle karikatür portrelere yöneliyorlar. Sonuç olarak herkes bir şekilde yolunu buluyor, ekmeğini kazanıyor. Üstelik bu kazanılan ekmek Euro...

Şimdi size internet haberciliği taklidi yapacağım; “ÖYLE BİR HAREKET YAPTI Kİ…”merak edip tıkladınız. Karşınıza çıkan fotoğrafın altında bir satır yazı, habere konu olan şahıs meğerse elini cebine sokmuş. Ya da “TÜRKİYE’Yİ SARSAN OLAY!” başlığını gördünüz. Türkiye’de yaşayan biri olarak merak edip tıkladınız. Alakasız bir haber… Türkiye’yi sarsan olay beni niye sarsmıyor! Ben Türkiye değil miyim!...

Size bir soru: Bir dükkanın batacağını nasıl anlarsınız? Bilanço? Kar-zarar? Yatırım? Yöneticilerin tutumu? Hiçbiri değil. Eğer bir yer çiğ köfte satmaya başlamışsa çok yakında batacak demektir. Çevrenizde sinek avlayan kafeler, marketler, kebapçılar, büfeler görmüşsünüzdür. Bütün bunların batmaya yakın tutundukları son dalları çiğ köftedir. Bir sabah bi bakmışsınız evinizin karşısında aylardır sigara standı bomboş duran market...