Pinokyo’ya açık mektup

Ben senin olayını anlamadım Pinokyo. Sürekli “gerçek çocuk” olmak istiyorsun. Tamam işte tabii, bu senin en doğal hakkın da sen zaten gerçek çocuğun bütün özelliklerine sahipsin; konuşuyorsun, hareket ediyorsun, düşünüyorsun, duyguların var… daha ne olsun! 

Peri sana can vermiş zaten. Neyini eksik ettik! Gepetto Usta cebine harçlığını koyuyor, sana iyi bir eğitim aldırıyor, bir dediğini iki etmiyor adam, bu neyin tribi Pinokyo! Sen hâlâ “gerçek insan olayım, gerçek çocuk olayım” diye çırpınıp duruyorsun. Yaramazlık sende, itlik sende, serserilik sende. Yalan desen yalancılıkta dünya markasısın zaten, dilden dile anlatılıyorsun! 

Ben sana bi şey diyeyim mi, senin bu “gerçek insan” olmak için yaşadığın hezeyanlar, hırsların bile senin değme insandan daha insan olduğunun kanıtı, olmuşsun sen yani! Hayır bi de gerçek insan olup da ne olacaksa… Şimdi hiç bi masrafın yok; senede bir, bi zımpara bi pinoteks, çok istiyorsan nalburdan bir ceviz verniği alırsın bütün kışı geçirirsin. 

Ne yemen var, ne içmen var. Cinsel hayat desen herkesten çok daha iyi olacak büyük ihtimalle. Sonuçta tahtasın, kolay kolay eğilip bükülmezsin. O yüzden sen aklını başına devşir. Gepetto Usta’nın sözünden de çıkma. Şu gerçek çocuk olma saçmalıklarını da unut artık.