Bir hissin izinden gittin mi hiç? O hissin seni nerelere sürüklediğine baktın mı? İçindeki o uçurumların sonundaki manzarayı görebilmek için kendi içindeki o uçurumdan o yükseklik korkumdan feragat etmeyi göze alabildin mi hiç?
İnsan bu ya dostum korkularından dahi feragat etmek istemiyor, ne de olsa o korkuları dahi yaratması için geçtiği onca deneyim onu bugünlere getirdi. En büyük korkunu görmeden en büyük sevincini tanıyabilir misin?
Geçici heveslerin ile geçirdiğin bu günlerin içinde hangi zorluklar ile geçip de çıktın o eşiklerden hiç tefekkür etmiş miydin? Dur ve bak içine en büyük atlayamayamam diye düşünüp de atladığın o eşik neredeydi? O engeli sen mi yaratmıştın düşüncelerin ile deneyiminin sana sunduğu kaygıların ile yoksa dış etmenlere mi bağlamıştın tüm koşulları? Dış diye bir şey olduysa hiç nasıl geçebilmiştin o eşiğini öyleyse gelip biri mi kaldırmıştı, sen bir yolunu mu bulmuştun? Yol bu ya hep bulunur bir yerlerde bir şekilde.
Peki şu an o yarattığın eşik nereden hangi deneyimin şu anındaki yansımasından geliyor? O eşik nerede oluştu da şimdi senin şu anını etkiliyor?
Sahi dostum en büyük korkun nerede, en büyük eşiklerin nasıldı? Sevilme korkusu? Sevme cesareti? Suçluluk veya bastırılmışlık?
0 Yorum