Zamanında Bir Boşluk

Sahi zaman mı göreli, ben mi? Ben dediğim şeyin içine girdikçe katmanlaşan, açılan, çözülen, devinen o şeye mi zaman diyorum? Peki bu bana dair olan bir şey mi? 

İlerleyip gerileyen bu ömrümde yaş aldıkça mı zamana katkı sunuyorum, yoksa düşüncemin izleniminde yaptığım tüm eylem tezahürlerinde mi anlam buluyorum? Sahi ben yaptığım mı? Düşündüğüm mü? Olduğum mu? Olduğumu sandığım mı? 

Zamanın neresinde anlam bulacağını bilemediğim bu insan ömrü içerisinde yılları, günleri, yolları tüketiyor muyum? Zaman bana öğretilen gibi bir şey mi sahi? Ne kadar büyürsem yaş olarak o kadar mı yüce bir noktada oluyorum zamanda? Sayı doğrusu üzerinde bir nokta dahi etmeyen bu ömrüm 200 yıl da yaşasa yine bir nokta kadar edemeyen zaman içerisinde nerede konumlanıyor? İlk kim insan olma merakımı elimden aldı da beni bir yaşa hapsetti, sonra da o yaşa göre beni yonttu büktü şekillendirdi? Ben bu zamana nasıl geldim? 

Hâlâ anlamış değilim; zamanında bir yerde olamayış ya hep gecikmiş ya da erken davranmış hissi bundan mıydı acaba?

Erken ya da geç değilim sanırım. Sadece bana anlatılan ile içten içe bildiğim bu düzlem arasında oluşan bir boşluğum. Sanırım budur zaman olsa olsa, boşluktan başka ne olabilirdi ki zaten?