Birliğin İkilik Yolu

Oluş ve varoluş dizgesi bize pek çok şeyi açık etmek için var. İkiliklerin bu yüzden birlik olması –gece/gündüz, soğuk/sıcak, iyi/kötü, çürüme/yapılanma– bu her canlıda, her formda, her bir varoluş katmanında geçerli… Peki, bu döngü bizi neden ve nasıl zorluyor?

İnsan doğasında ikilikler hep bir kaos ve savaş döngüsü anlamıyla tezahür ediyor. Tarih boyu düşünelim, iyi ile kötü hep bir savaş halinde oldu. Güzel ile çirkin hep bir yarış halinde oldu, hatta fiziki güzelliklere, vücut geliştirmelere yarışlar yapıldı en güzel, en kaslı görünen yarışı kazanması için… 

İnsanın anlam arayışında bulunan bu şeyler belki de fiziki dünyada olan şeyleri doğrudan fiziki olarak algılamayı ve daha ziyadesiyle değerlendirmeyi içerisinde barındırdı. Peki insan bu kadar mıdır? Bir bedenin, bir fiziki gen aktarımının -en- ve -daha- olmasına izin vermek midir? İşte dostum görüyorsun ki bizim dünyamızda içten dışa değil de doğrudan dıştan dışa açılan bir algı formu oluştu. 

Oysa aşıklar dizelerinde der ki: "… İçin karartıp da dışın düz etme." Ne iç formunu ne de dış formunu birbirinden ayırıp da en ve daha döngüsüne kendini hapsetme. Dilersen hapset ancak şunu da göze al: iyi, güzel, güçlü olmayı göze alıyorsan ve bunu bi' sonsuz bitimsiz yıpratıcı çaba olarak yapıyorsan beraberinde başka birinin de kötü, çirkin, güçsüz olmasını istiyorsun. 

Zıddı ile anlamlandırıyoruz ya her şeyi… İşte bu sebepledir ki sen mutlak bir güzellik normu arıyorsan kendine çirkin olanı tanımlayarak ve tanıyarak bunu yapıyorsun. Sence başkasının durumunu gözetmeden, başkası ile anlamlanan kendi iç görümüzü de hiçe sayarak yaptığımız bunca seçimler bizi daha güzel, en iyi gibi sıfatlara itse de bu döngüden çıkamaz hale getiriyor. 

Öyleyse dostum, iyisi ile kötüsü ile gör her formunu güçsüz olmayı göze alarak gücü de tanıyarak yap seçimini. İyi olma halini bilip kötüyü de dualitede var olduğunu ve aslında hepsi sen olduğunu bilerek at adımını.

Tıpkı bataklıktaki bir gülün güzel ve çirkin olmasını sormak gibi veya bahçedeki güzel bitkilerin içindeki ayrık otlarını görmek ve bahçeden yine de zevk alabilmek gibi… 

Ne zaman ki çözeceğiz ikiliklerin savaşla birleşemeyeceğini, çözümleyeceğiz işte o zaman güzel ve çirkinin içine hapsettiğimiz ve bunların çok daha ötesinde olan bir kavramsızlık alanında buluşacağız. 

Deyişin de dediği gibi: "İyinin ve kötünün ötesinde bir yer var, orada buluşalım."