DENEYİMLİ SERBESTLİK

Ne kadar da deneyimli insanlar vardır hayatta, sanki tökezleseler de düşseler de hep bir şekilde kalkmayı bilirler gibi… 

Ne kadar da deneyimli olduğunu düşünenler var çabaladığı ile kalsa da hep bir şeyler söyleme ihtiyacı, hep bir şeyin “en” ve “daha”sı olma istenci…

Ne kadar da bu hayata geçerken uğramış gibi ne deneyimi ne deneyimsizliği önemseyen, sadece yaşayıp geçen gidenler var…

***

Nasıl da yaşadığı şeylerden bir hayat okulunda misali ders almış insan, sanki formülü ezberlememiş de konuyu tamamıyla sindirmiş gibi ha bir ölüm ha bir sevinç olmuş, hepsi bir ve aynı ne de olsa anlayana.

Nasıl da ezberlemiş repliğini, nasıl da iyi bir aktarıcı tıpkı bir papağan gibi rengârenk kuyrukları ah bir de ona ait olsa…

Nasıl da önemsiz her şey onun için kim bilir kendini bu kadar önemsizleştirecek ne gibi düşünceler çıkmış içinden…

***

Aynı insan olma deneyiminden geçerken, öğrendiğimiz türlü çeşit deneyimler ve onların içimizde canlanan duygu boyutu nasıl da yön veriyor hayatımıza. Hepimiz bir yerlerde bir şey kaybediyoruz:

Kimimiz orada kendini bulmayı seçiyor,

Kimimiz orada kalakalıyor,

Kimimiz yolunu unutup savrulup duruyor…

***

Nasıl da öğrenemedik ama yaşamayı, nasıl ortak paydada bir şeyler paylaştık sandık da aynı deneyimden geçerken aynı duyguda dahi buluşamadık…

Nice duygularla nice deneyimleri harmanlayarak bir başka harman olduk da bir harmoni oluşturamadık.

Hayat ya bu: herkesin deneyim aktarımı kendine, herkesin duygu birikimi de kendine…

Ne de olsa deneyimde serbestiz…

Yaşasın deneyimde serbestlik.