Bugün gördüm o eli bana bir yerlerden tanıyan, bana bir yandan tutan, bana bir yerlerde el uzatan, bir yol ayrımında el sallayan; ben o eli tanıyorum.
Her ne kadar artık o bir el olsa da, tüm her şeyin ötesinde beni bir yerlere götüren, beni bir yerlerden götüren; en nihayetinde beni bana götüren o sadece bir el olsa da artık…
O sadece bir el, kimin eli bu artık önemli değil. O artık el mi sallıyor, el mi uzatıyor hiç önemli değil; o el hep var ve olacak. Bendeki sende, sendeki bende, benden bana ve senden sana uzatılan o elin farkına varmadıktan sonra o sadece bir el…
Elini uzatsan tutar mı bilinmez, o el seni hiç bıraktı mı o da bilinmez. Belki o el hep doluydu da boşluk bulamadığı için tutamadı, belki de o el zaten hep tutuluyordu sen görmüyordun. Kendi elini kendine el eden de sendin. El ele verecekken de ele alem eden sonra da yaratılan onca eli elalem olarak gören.
Şimdi bir daha düşün dostum o elalem ne der?
O ellerdeki alemlerde biri de sen varsın çünkü.
0 Yorum