Mehmet Yazan

–  Sana çok önemli bişey soriyim mi moruk?– Sor.– Sana da bazen gerçekten boş işlerle uğraşıyomuşuz gibi geliyor mu?– Hayır abi gelmiyor?– Nasıl gelmiyo?– Boş işlerden kastın ne abi?– Boş işler işte. Espri bulmak, çizmek sonra yine bulmak, yine çizmek, sonra yine…– Tamam abi anladım. Bana boş işlermiş gibi gelmiyor bunlar. Sonuçta bu işin bir...

2002 senesi olabilir. Tam hatırlamıyorum. Kelime oyunlarıyla yeni yeni tanışıyoruz. O haftaki karikatür köşemizin kafa karikatürüydü bu. Tabii ki espriyi bulup al hemen çiz diyemiyosun Bay Gültekin’e. Ben böyle anlamıyorum diyor Gültekin. Bana yazılı, eskizli ver espriyi diyor. İlla bir eskiz istiyor. İşini garantiye almak istiyor. Bana güvenmiyor. Olur ya kimse espriye gülmezse o esprinin...

(2002-2004 yılları arasında Bay Gültekin Şavklıyıldız ile birlikte KAKTÜS isimli bir dergi için hazırladığımız KAFATASI köşesinin hazırlık aşamasında ne gibi zorluklara katlandığımızın bir belgesidir KAFATASI SOHBETLERİ… Burada geçen konuşmalar tamamen gerçek olup, belki de sizi mizahtan soğutacak hatta tamamen tiksinmenize neden olacaktır. ) 1. BÖLÜM “Lan Gültekin! Sence ben gerizekalı mıyım?”“Noldu abi hayırdır?”“Olum ben dünden...

Rakamlardık her birimiz. Ben üç’tüm mesela ve her sabah ve her öğlen ve her akşam, ara saatler ve her gece yatarken bağırıyordum “üç” diye. Aslında belli bir sayısı yoktu kimsenin. Ben kolaylık olsun diye, her içtima sırasında özellikle üçüncü sıraya geçiyordum hepsi bu. Sırası gelecek rakamı düşündüğüm o saniyenin binde biri kadarlık akıl yürütmesine bile...

Öğleye doğru limandaki yorgun balıkçılar dinlenmek üzere birer birer teknelerine doğru yol alırken, balık artıklarının üzerindeki yakut rengi sineklerden bir tanesi havalanıp, bir süre kendi etrafında döndükten sonra kayalıkların dibinde olgunlaşıp dökülmeye yüz tutmuş dikenli Frenk yemişinin yaprağına, ardından ise izbe deponun küçük penceresinden içeri girip, kollarını ve bacaklarını sıkı sıkıya bağladığım Günay’ın burnuna kondu....