KAFATASI SOHBETLERİ 3

–  Sana çok önemli bişey soriyim mi moruk?
– Sor.
– Sana da bazen gerçekten boş işlerle uğraşıyomuşuz gibi geliyor mu?
– Hayır abi gelmiyor?
– Nasıl gelmiyo?
– Boş işlerden kastın ne abi?
– Boş işler işte. Espri bulmak, çizmek sonra yine bulmak, yine çizmek, sonra yine…
– Tamam abi anladım. Bana boş işlermiş gibi gelmiyor bunlar. Sonuçta bu işin bir misyonu var.
– Neymiş bu işin misyonu?
– İnsanları güldürmek.
– Ya bırak Allah’ını seversen Gültekin. İnsanları güldürmekmiş. Kaç senedir yazıp çiziyoruz biz bu dergide abi?
– 5 oldu sanırım.
–  Kaç kişi geldi abi yanımıza. Kaç kişi geldi de bi teşekkür etti. Bi döner ısmarladı. Siz bizi güldürdünüz bu bira da bizden size diyen oldu mu? Olmadı. O yüzden koy g.tüne misyonunun.
– Sen olaya böyle mi bakıyosun?
– Tabii böyle bakıyorum. Böyle bakmaya bakmaya bu hale geldik abi biz.
–  Ne var abi halimizde?
– Ne mi var halimizde? Bi bok yok işte onu diyorum ben de. Yaşıtlarımız manitalarla ortamlara akıp üç yüzlü beş yüzlü alemler yaparken, biz bu s.k kadar odada günlerce mal mal yazıp çiziyoruz moruk. Üstelik şu ana dek tek kuruş bile vermediler lan. İnsan en azından bi yol parası verir be!
– Ben açıkcası para kazanmak amaçlı yapmıyorum abi bu işi. Hem üstelik daha 19 yaşında adamlarız. Daha para kazanacağımız ne dergiler çıkar karşımıza. Burayı bir basamak olarak görmek lazım.
– Siktirgit bi ya. Ne basamağı m.na koyim. Basamak diye diye g.tümüze merdiven soktular.
– Abi sen neden bu kadar sinirlisin anlamadım. Ne güzel yazıp çiziyoruz olum işte. Bak gör sen şöyle gelelim bi 30’lu yaşlara para da kazanıcaz bu işlerden. Ben inanıyorum.
– Ya yok sinir değil de… Ne biliyim lan işte… Habire bişeyler düşünüyoruz. Öyle mi olsun böyle mi olsun? Karşılığında ne var? Bi bok yok. O benim canımı sıkıyo. Bi de parasızlıktan gına geldi.
– Para da bişey yok abi. Paraya bu kadar takılma. Her şeyin bir zamanı var. Bak mesela Picasso’ya… Adam ressamlığının başlarında parasızlıktan ısınmak için resimlerini yakmış.
– Escobar değil miydi lan o?
– Yok lan. O parasını yakmıştı. Kızı ormanda üşüyo diye…
– Adamlar ne meraklıymış lan yakmaya!
– Ne yapsın abi adamlar. Çaresizlikten ellerinde fazla olan ne varsa yakıyolar işte.
– Sen olsan ne yakardın?
– Ne yakıcam abi. Para yok, sanat yok…
– Merak etme lan! Bende 1 lira var. Isıtıp ısıtıp yapıştırırım alnına.
– Hehehe teşekkür ederim.
– Olum son espriyi buldum lan ben.
– Valla mı?
– Valla…
– Gel o zaman sana kayalıklarda bi bira ısmarlıyım.
– Para?
– Para diye bişey yok!
– Hehehe!