Büyümek ve küçülmek

Tüm hayatımız boyunca hep bir şeyler öğreneceğiz… Bugün, belki de ilk öğrendiğimiz nitelik olan “büyük” ve “küçük” hakkında daha çok düşünelim istiyorum. Bu kavramların hala net olmayan bazı yönleri var çünkü…

Dünyaya yeni geldiğimiz ilk yıllarımızda anne-baba veya çevremizdeki yetişkinlerin cüsseleri ne kadar da “büyük” gözüküyordu bize. Biz de büyüyünce, onlar gibi fark ettik ki aslında o cüsseler sandığımız kadar büyük değilmiş. Sonra daha farklı konulara dair düşünmeye başladığımızda, “büyük” meseleler ve “küçük” uğraşlar edinir olduk. Peki, deneyimimiz azken ve daha o kadar yetişkin olamamışken büyük gözüken şeylerin normalleşmesi, bize bir nokta da başka bir şey çağrıştırmaz mı? Hayatımızda da şu an büyük gibi gelen meseleler veya küçük gibi gözüken konular, aslında henüz göremediğimiz ve görecek kadar olgunlaşamadığımız için büyükmüş veya küçükmüş gibi geliyor olabilir mi? Belki de bir şeylere “büyük” veya “küçük” diyemeyecek kadar az deneyimimiz vardır. Daha doğrusu neyin büyük neyin küçük olduğunu tahayyül etmeye yetmeyecek kadar deneyime sahip değilizdir belki de.

Bu konuyu daha soyut alana taşırsak; düşündüğümüz fikirlerin, yaşadığımız olayların bize çok büyük gibi gelmesi aslında henüz deneyimlemediğimiz için konuya dair yeterince fikrimizin oluşamaması ile ilgili olabilir. Bir konuyu veya olayı yeterince doğrudan göremeyerek “büyük mesele” haline getiriyoruz çoğu zaman. Oysaki içsel olarak kendimizi geliştirdiğimizde, içimizdeki sonsuz evrenin büyüklüğünü temaşa etmeye başladığımızda ne kadar da meselelerin boyutu değişiyor değil mi? Üstelik aynı meseleye dair olan fikirlerimiz ne kadar da değişiyor… Önceden çok büyük gibi gelen şeyler, bir anda önemsiz gibi olmaya başlıyor.

Öyleyse kısaca şunu diyebiliriz ki: İç dünyan büyüdükçe dıştaki dünyan küçülür. İçteki sen büyüdükçe dıştaki sen de büyür. Büyümenin iki yolu vardır: Biri evrenin ne kadar da büyük olduğunu ve senin o evrende kapladığın yerin bir nokta kadar dahi yer kaplamadığını anlamak; diğeri ise her bir anının bir sonraki anına bir ders olduğunu ve her meselenin eşit anlardan ibaret olduğunu kavramak. Bir şeyi kavramak için o şeyi anlamak gerekir, dolayısıyla bu iki şey bir arada bizim büyüme formülümüz olacaktır.