Anıları yaşasın!

Serpil Barlas'la Ankara'da öğrenciyken tanışmıştım. Türkiye'nin ilk AVM'si diyebileceğimiz Galleria'nın 1987 yılındaki açılış organizasyonunu Serpil hanım yapmıştı. Hacettepe GSF resim bölümünden İsmail İlhan, heykel bölümünden de ben açılış için İstanbul'a gitmiştik.

Bizi neden taa Ankara'dan çağırdılar hatırlayamıyorum. Dansçısı olan arkadaş Ankaralıydı ve o ayarlamıştı sanırım. Neyse zaten ben de heykel sergilemedim, portre karikatür çizmiştim. 

Benim çizip panoya astığım portre karikatürler arasında Vehbi Koç da vardı. Açılış sırasında Sakıp Sabancı yanımıza uğradı, Vehbi Koç'un karikatürünü görünce durup bana "N'öörüyong sen de?" dedi. "İyiyim, güzelim" deyip bir süre hal hatır ettik. "Sizi de çizeyim mi?" dedim.

– Çizsen ne, çizmesen ne? Ben bile öğrendim artık kendi karikatürümü çizmeyi ehe ehe ehe!" dedi ama gene de çizdirdi. Karikatüre baktı, hoşuna gitti, yanına aldı. "Para mara istemiyon deel mi!" deyip parasını vermeden gitti. 

Sonra yanıma Erdoğan Karayel geldi, o da konuklar arasındaydı. Karikatürist birine rastlayınca asker ocağında akrabaya denk gelmiş gibi olmuştum.

Neyse işte… Sakıp bey öldü, Ressam arkadaşım İsmail de gideli çok oldu. Dün de Serpil hanım vefat etmiş. Anıları yaşasın…

Erdoğan'la ben duruyoruz, o Almanya'da, ben Hollanda'da… Bir etkisi var mı acaba ya?

Not: Yakında Osmanlı'nın kuruluş dönemine ait anılarımı da kaleme alacağım. Hepsi belleğimde taptaze duruyor, daha dün gibi…