Levent Küçük der ki: Kâğıt yedi kez katlanabilir, âşık sayısız

Aşk bAŞKalaşımdır.

Bugün; dünün demlenmiş halidir.

Oturduğun yerde, “bir gün daha boşa geçti” diye hayıflanmak en az bir günün daha boşa geçeceğine işarettir.

Katığı azalan ekmek gibi hayat, azaldıkça yavanlaşıyor.

Uzun ince bir yoldayım, duruyorum gündüz gece.

Sen ağlarsan ben de ağlarım, sen ağlama ben ağlayayım.

Bir lastik gibi çektikçe uzuyor acılar, çektikçe çekiyorum, biliyorum kopacak sonunda. Canım daha fazla yanacak onu da biliyorum; ama artık çekmeyeceğim, acımayacağım.

Şizofreni el freni gibi bir şey midir, ruh freni midir?

“Ben böyleyim değişemem” diyenler ne oldu, küçük bir virüs tüm alışkanlıklarınızı yerlere yeksan etti hani değişemezdiniz?

Polisler neden arabaya bindirdikleri zanlının kafasını eğer, araba görmemiş muamelesi yapar, kafasını vurmasın canı yanmasın diye mi yoksa?

Dibi kaldığı için su katılan şampuan gibi hayat, ne kadar uğraşırsan uğraş köpürmeyen.

Eşkıya; dünyaya hükümdar olamaz.

“Akşam olsa da yatsak” sözü zaman dolsa da ölsek beklentisiyle aynıdır.

Birinin nefesini ensende hissediyorsan arkana geçilmiştir bilesin.

Çay bardağındaki çayın buharına sigara dumanını üflediğinde, hangisinin hangisi olduğunu ayırt edemezsin, Türk ile Kürt öyle işte.

Mona Lisa tablosu da ikiyüzlü, sen hangi dürüstlüğün peşindesin.

Ne kadar pişersen piş, pişmanlığın çiğ kalır.

Bir kâğıt en fazla yedi kez katlanabilir, âşık sayısız.

“İnsani” diye savunma yapmak “hayvaniliği” örtbas etmek içindir.

Büyük-küçük ne arkadaş, biraz yaratıcı olun! Katı-sıvı daha anlaşılır değil mi?

O da “şu kuluma haksızlık etmişim” diye düşünüyor mudur?

https://twitter.com/leventtkucuk