Ayşe Tunalı

Onu ilk, Üsküdar’da oturan amcamlarda görmüştüm. Amcam Almanya‘da çalışıyordu, ailesini götürememişti. Ayşe baldızının kızıydı. Konservetuara gidiyor, özel hocalardan dersler alıyordu. Benden üç-dört yaş büyük, güzeller güzeli biriydi. Saçları yapılı parfüm kokulu, gelecekte edineceği yere, o günlerde hazırlıyordu kendini. Beni gördüğünde omzuma elini atarak, teyzesine (yengeme) “Bu yakışıklı da kim?” diye sorduğunda cümlesini tamamlamadan aşık olmuştum. Lisede okuyordum, utangaçtım, duygusaldım, fena olmuştum.

Bir insana böylesine büyük kötülük yapılır mı, dokunulur mu, sarılınır mı hele yakışıklı denilir mi? Uyku uyuyamıyordum, hafta sonları üç dört vesait değiştirerek Üsküdar‘a gidiyor, Ayşe’nin amcamlarda olmasını umuyordum. Haftanın iki günü şan dersleri için geldiğini öğrendiğimde dünyalar benim olmuştu. Okulda o günler, son iki derse girmiyor, apar topar adeta koşarak amcamlara Üsküdar’a gidiyordum. Her karşılaşmamızda gülümsüyor, yanımdan geçerken taralı saçlarımı elleriyle bozuyordu. Platonik aşkım, organizatör Hayri Küçük’le evlenene kadar bir yıl sürdü. Ardından sahnelere çıkmaya başladı, ünlü olmuştu. Bir gün sahne aldığı gazinoya ailemizi de davet etti, ben gitmedim. Annemle babam gidip eğlenip geldiler, kısa zaman sonra kasetler çıkardı. Tümünü çıktığı ilk gün aldım, mest olarak dinledim.

Aradan birkaç yıl geçti, astsubay oldum. Amcaoğlu oğluna yapacağı sünnet düğününe davet etti. Ayşe de gelir düşüncesiyle gittim. Oradaydı, beni gördüğünde yüksek topuklu ayakkabılarıyla geldi yanıma oturdu, saçlarımı bozdu, “Fotoğrafçı yok mu şu yakışıklıyla bir fotoğrafımı çekin.” dedi çekildik. Aşk’ın yüzüme vurmuş haliyle… Nerede görev yaptığımı sordu, söyledim “Fırsat bulursam ziyaretine gelirim” diyerek yanağımdan öptü, diğer insanların arasına karıştı…

Sonra… Hiçbir zaman gelmedi, boşanıp başka biriyle evlendi, ben de evlendim. Onun oğlu oldu, benim kızım. Yedi yıl önce, kızımın üniversite sınav sonucunu merak eden amcaoğlu bir akşam aradı. Sabancı Üniversitesi bilgisayar mühendisliğini kazandığını, yarın kayıt için gideceğimi söyledim, “Ayşe ablamın oğlu da orayı kazandı, hatta onlar da yarın kayıt için gidecekler” dedi. 

Kayıt işlemleri bitti. Cafede otururken gördüm Ayşe’yi, geldi yan masaya geçti oturdu. Kahve söyledi, bir ara masasına gitmeyi düşündüm, vazgeçtim. Kafamda dağıtacak saç yoktu. Kel olmuştum.

(Karalamalar)