İnsan kendini sonsuz kez kandırabilme yeteneğine sahiptir

Yeni yıla öyle hemen girmesek; bir süre beklesek baksak iyi olacaksa sonra girsek.

Ya paylaşırsın, ya da yapaylaşırsın.

Beni unutma demek vicdan azabından kurtulma demektir.

Hırssız bir hırsız kaç soygun daha yapabilir ki? 

Bazen suçlayacak kimseyi bulamayınca Adem’e kadar gidiyorum, pisboğaz yemeseydin o elmayı diye…

Ne oldum deme, ne olacağım da deme, oluruna bırak.

Seks her şeyi affeder mi?

Ben öldüğümde ne imam sorsun “nasıl bilirdiniz” diye ne de siz yalan söylemek zorunda kalın.

Aynı nehirde iki kere yıkanamazsın; eee hani Allahın hakkı üçtü?

Can alıcı soruların can verici cevapları olmalı.

Bana arkadaşını söyle, ben de sana arkadaşımı söyleyeyim.

Muktedir olamayan her aşk ukdedir.

Müzik günümüzden geçmişe yolculuk etmemizi sağlayan taşıttır. (Birileri söylemiş olmalı, bunu düşünmek bana kalmamalı)

İçimizdeki çocuk da başı sıkışınca dışındaki büyük adama/kadına sarılıyor mudur?

“Hiçbir şeyden çekmedi dünyada” her şeyden çektiği kadar…

Affetmek yalnızca Allah’a mahsus olsaydı dünyada barış olmazdı.

Şimdi gidenleri düşüneceğine, gidenler gitmeden şimdiyi düşünecektin…

İçindeki çocuk dünyaya senden çocuk geldiğinde ölür.

İnsan kendini sonsuz kez kandırabilme yeteneğine sahiptir.

Komşusu tokken aç yatan zeki değildir.

Birini öldürdüğümüzde aynı mezara koyabilir miyiz içimizde, gerçek hayattaki gibi, yer olmayınca.

Bu tutmuş, bu kesmiş, bu pişirmiş, bu yemiş, bu da “Hannibal, Hannibal” demiş.

Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyorum can çekişirken ne acı.

“İnsan içine çıkacak yüzümüz olmayacak” deyimiyle atalarımız maskeli günlerimizi mi öngörmüş?

Son kadeh içildiğinde, son meze bittiğinde, son müzik sustuğunda; yalnız adam uykunun iyi gelmeyeceğini anlayacak ayrılığa.