Kendi kurtarıcın olamazsan gülümsemenin katili olursun

Eğer benim gibi kötü hissettiğiniz bir dönemde iseniz, size bir iyi birde kötü haberim var. Kötü haber; dünyada biricik olan sen için çözüm de sana özel olacak. Onu kendin bulamazsan kimse sana çözümü altın tepside sunmayacak. Emek yoksa ekmekte yok. İyi haber; mutlaka bir çözüm var senin bulmanı hasretle bekleyen.

Çoğumuzun yaşamı içinde melankolik zamanları olmuştur. Bazılarımız bunları zamanla tedavi etmiş, bazılarımız çözümü için  profesyonel insanlara başvurmuştur. Kendi çukurlarının üzerini örtüp yok olduğunu varsayarak tekrar düşene kadar sorunlarını bilinçaltına itenler de az değil. Tüm bu tepkiler ile günlerimizi tüketirken kendimizce tanımladığımız mutluluğu yakalamak istiyoruz. Her hamlemiz bunu gerçekleştirmek için bir umut oluyor bize.

Vazgeçmenin eşiğinde…

Bu grubun bir üyesi de bendim. Kendi amatör savaşımı vermeye cesaret edip savaşmaya başladığım günlerdi. Gözlerim çaresizliğimin tuzlu hesabını yanaklarımla paylaşırken, karın boşluğumdan boğazıma uzanan kızgın bir bıçak hissediyordum. Her saniye yakıyor, yutkununca  parçalıyordu en derinimi. Tüm kaslarım güçsüzleşiyor, inceden bir sızı ile eriyorlardı sanki. Azcık mutluluk dilendiğim her kapı yüzüme çarpılıyordu. Her kurtuluş planı boğazıma takılıyor, birazcık yüzüm gülse ardından beynim beni cezalandırıyordu. Yalnız kalmak istemiyordum. Ya aptal kutusunu açıyordum ya da birileri yanımda olsun diye uğraşıyordum. Beynim durmuyor, senaryolar yazıyor beni üzecek bam tellerini buluyor ve tıngırdatıyordu. Herkes ait olduğu yerlerde en mükemmel yollarda, bense onlardan uzakta aforoz edilmiştim hayattan. Vazgeçmenin kıyısından dönüyordum çoğu zaman. Aylar, günler, geceler boyu; okuyor, yazıyor düşünüyordum. Bu azaptan kurtulmalıydım.

Benim sorunum hangisi?

Çözümler aradığım bu süreçte bir kitap, psikolojik problemleri üç bölümde incelemişti; gündelik yaşamımızdan  beslenenler, anne baba ilişkilerinden kaynaklananlar -beni çok şaşırtan- kan bağıyla bağlı olduğumuz, görmediğimiz, tanımadığımız akrabalarımızdan DNA yoluyla bize miras bırakılanlar. Benim sorunlarım hangisinden kaynaklanıyordu, hangisinden yola çıkacağımı bilmiyordum. 

‘Huzura doğru’

Başlıkların ışığında geçmişimi mercek altına alıp didik didik ettim. Bu süreçte hislerimize yön veren sistemle ilgili keşfettiğim bir şey oldu: Bu bir çarktı. Tıkır tıkır işleyen sizi ileriye taşıyan ve asla geri dönüş olmayan bir çark. Her biri ruhunuzdan beslenen bu dişliler, kolektif bir çalışmayla size yaşam kalitenizi sunuyordu, ömrünüzü dokuyordu. Herhangi biri beslenemediğinde düzen bozuluyor ve kalite düşüyordu. İç dinamiklerinizi tek tek kontrol etmek zaman alsa da hasarlı olanı bulup tedavi edince sonuç sizi inanılmaz bir huzura kavuşturuyordu.

Mutluluk kahkahalar attığın an değil

Tüm bu sistemin farkına varınca ellerimi boğazımdan çekmek ilk işim oldu. Bu amansız mücadelenin sonunda nihayet çabalarım meyve vermeye başlıyordu. İşte bir gece ansızın beynim sorularımı cevaplamaya başlamıştı. Bu cevapların doğruluğu içime doğan mükemmel bir rahatlamayla tescilleniyordu. Bu cevapları memnuniyetle abama koyup, onların ışığında yaşamaya başladım. Acıyı hissettim, kaybı yaşadım, kahkahalar attım, bir kuytuda ağladım, paylaştım, hatalar yaptım. Ama hiçbirinin kölesi olmadım. İçimdeki huzur her nasılsam çok güçlü hissettiriyordu beni. Adım adım gerçek benliğine dönmeye başlıyordum. Ben, gerçek ben ile tanıştığına müşerref olmuştu. Doğru hamlelerim beni merdivenin basamakları gibi yükseltiyordu. Dünyam mucizevi bir değişime uğruyordu. Ve kendi mutluluğumu tanımladım: -kendimin diyorum çünkü her bireyin kendine ait özel tanımı olmalı bence- mutluluk; kahkahalar attığınız zamanlar değil dingin bir ruh halinde iken içinizde hissettiğiniz duyguydu ve devamlılığı hislerinizin pik yaptığı noktalar arasında sürdürebilirliğine bağlıydı.  

Çözüm bir yerde seni bekliyor

Eğer benim gibi kötü hissettiğiniz bir dönemde iseniz, size bir iyi birde kötü haberim var. Kötü haber; dünyada biricik olan sen için çözüm de sana özel olacak. Onu kendin bulamazsan kimse sana çözümü altın tepside sunmayacak. Emek yoksa ekmekte yok. İyi haber; mutlaka bir çözüm var senin bulmanı hasretle bekleyen. Bunu ertelemek büyük bir hata olur senin için. Kendi kurtarıcın olamazsan, kendinin ve tüm sevenlerinin gülüşünün katili olursun. Çünkü kişisel mücadelesini veren birey; sevebilir, yardım edebilir, mutlu olup mutlu edebilir…