Kamyonlar çürük kavun taşır

Her Göksu dere değil. Bazısı Buca’da mahalle. Kamyonlar kavun taşır, biz gençliğimizi çürütürdük. 

Bizim mahallenin sokakları labirent gibidir. Labirentin içine bırakmışlar kavunları, çok değil az kavun. Romörkten geriye kalanlar. Yan sokağa bir hayrat kamyonu çekmişler. Kağıt çay bardağında limonatayla bayatlamış kuru pasta; onlar da kağıt tabaklarda. Kullan ama atma, eve götür sakla. O tabaklardan bile çok az var buralarda.

Tuvalet fayanslarıyla kaplı bir kondu terasındayız. Mahallenin orta yerinden koca bir yüksek gerilim hattı geçiyor. Biz nasıl sakinleyelim arkadaşım, anlatıyorum dinlemiyorsun. 

Yeni parti kavunlar geliyor, biz küçüklerini ve geçkinlerini alıyor, gençliğimize saydırıyoruz. Kamyonlar kavun taşır… Düşündüğüm ettiğim yok, öyle oradan al buraya ver. Kavunun içi geçmiş sorsalar biz hâlâ genciz.

İzmir’de hava çok sıcak, kamyon kiralık… Döşesek damperine bir muşamba, doldursak içine suyu diyeceğim amma o kadar suyu kim kaybetmiş biz bulacağız. Musluktan doldurduğumuz Şaşal şişesinin dibine vuracağız. Yeni bir römork geliyor karşıdan. Bana oradan 20 tane kavun yolla. Parasını satınca veririm; evet evet akşama. Ta akşama.

****

Yeni bir sabah; bu sabah çok güzel kafam. Ağzım kuru, güzel, soğuk bir kavun olsa da yesek. Kahvaltı niyetine. Bizimkiler sıcak ve tadı bozuk. Kayboldu gençliğim. Göksu’nun ara sokaklarında kaybettim. Çıktığım her ana yoldan korktum buraya geri geldim.

Kayboldu gençliğim, çürüdü gençliğim. 

Bir kavunun geçmiş içi gibi bugün 18 yaşıma geldim.

Beş senedir kamyonlara, traktörlere direksiyon sallıyorum. Duran toplara çok sert vuruyorum. Kalçadan çıkarıyorum, naylon topa vurunca yarısı boşa gidiyor. 

Kayboluyor gençliğim. Çürüyor.

Adalet istemiyorum, hareket istemiyorum. Kalan son kavunları istiyorum. Onbeş yirmi tane olsa yeter. Zaten hemen içleri geçer.