Tehlike!

Yurtdışında milyonlarca yurttaşımız yaşıyor. Yaşadıkları ülkelerde kendilerine ait camileri, okulları, marketleri hatta hastaneleri var. Özel işletmeleri ayrı tutuyorum, vakıf veya dernek bünyesinde yer alan camilerin açılmasında Avrupalı devletler -prosedüre uyulduğu sürece- kolaylık sağlıyor, hatta sübvansiyonla destekliyor. Yani sen cami açıyorsun; devlet kirana, elektrik, su ve bir kısım ihtiyaçlarına yardım ediyor.

İkinci dünya savaşının acılarını yaşamış Avrupa bu tip kültürel aktivitelere özel önem veriyor, insanların kendi kültür ve dinini yaşayabilmesini anayasasıyla da güvence altına almış durumda. Akıl sağlığı bozuk olanlar veya küçük ırkçı gruplar dışında hiçbir Avrupalı bir camiye saldırmıyor, müslümanlara ait işyerleri veya kültürel, sosyal buluşma alanlarını basmıyor.

İşçilerimiz ilk göç yaşandığında ciddi zorluklar yaşadılar, doğrudur. Belki bazıları din ve milliyet anlamında dışlandılar, ırkçılıkla karşılaştılar ama ezan ve bayrağa karşı Avrupa'dan bir nezaketsizlik yapılmadı. 

Olsaydı, ilk işçi göçünde bu baskıyı görürdü gurbetçi işçilerimiz. Ya da ezan ve bayrağa karşı bir faaliyeti varsa, öncelikle kendi içindeki milyonlarca müslüman-Türk ve Arabı değiştirmeye çalışmaz mıydı?

Şunu söylemeye çalışıyorum, belki böyle bir tehlike var olabilir ama bunun Avrupa kaynaklı olduğunu düşünmüyorum.