Koş Ali Koş

Tamirci çırağıymış. Annesi sen zanaatkârsın diyor. Ali’nin boyundan büyük bu kelime. Ali ne olduğunu bilmese de annesinin ağzından süzülen bu eski kelimeyi seviyor. Çekiçle tanışalı beri ne defterini kitabını, ne He-Man kılıcını aldı eline. Derslerini ille de yüksek sesle çalışan… dedesi pazardan o kırmızı plastik kılıcı getirdiğinde havaya kaldırıp kaldırıp “Gölgelerin gücü adınaaaa” diye bağıran Ali, Kaportacı Fevzi’nin yanında süt dökmüş kedi. Bir de Emced var ki sormayın gitsin. Leb demeden leblebiyi anlıyor. Emced o varken atölyeye bir de bu ufaklığın gelmesinin ne mânâsı var, anlamış değil zaten. Ali iki yaş küçük ondan. Emced ne yapıp edip tez zamanda Ali’yi çekecek ayak altından. Emced büyüyünce patron olacak. Kaportacı Emced diyecekler ona. 

Ali bi’ şey yapacak olsa Emced bir giriyor araya, Kaportacı Fevzi’nin gözü Ali’yi görmüyor. Varsa yoksa Emced. Ali’ye “Ulan ne duruyorsun?” diyor Kaportacı Fevzi. Emced’e “Marifet çekiçte değil, onu tutan, onunla vuran bilekte. İyi bakıyorsun, değil mi?” diye soruyor. “Evet usta” diyor Emced. Yamuk yumuk olmuş arabanın altına Emced’in hızla yaydığı gazetelerin üstüne Kaportacı Fevzi boylu boyunca yatıp, o daracık yerde tak tuk çekiçle vurmaya başlıyor… bitmiyor o çekiç sesi… Ordan ne isterse Emced jet hızıyla uzatıyor patronuna… Sonra cillop gibi oluyor arabalar. Sanırsın oto galeriden yeni çıkmış. Emced “Ellerine sağlık usta” diyor. Kaportacı Fevzi, Ali’ye sesleniyor: “Ulan çay getirsene!” Sadece bu zamanlarda fırlamıyor yerinden Emced. Ali, iki çay koyup getiriyor. Ali ayakta dikiliyor. Bir Mercedes’i ite ite getirdiklerini görüyor. Arabanın üstündeki yıldız nasıl da parlıyor. Ali’nin yüreği hopluyor. “Usta” diyecek oluyor Ali, daha ağzından “U” çıktığında “Gördük” diyor Kaportacı Fevzi. Ayağa bile kalkmıyor. Hiç telaşlanmadan yudumluyor çayını. Emced, Ali’ye diyor ki: “Sen de gidip yardım etsene! Ne duruyorsun?” Sanki patron mübarek. Ali, yine de ustası belki onu beğenir diye bi’ koşu mahalleli çocukların arasına girip arabayı itiyor. Çocuklar arasında bi’ tek Ali mavi tulumlu. Arabayı zar zor atölyenin kapısına getirdiklerinde Emced ok gibi fırlıyor arabaya doğru. Mahalleli çocuklar merakla bakıyorlar. Kaportacı Fevzi oturduğu yerden “Dağılın ulan. Film mi oynatıyoruz burda?” diye kükredi mi çil yavrusu gibi kaçışıyor çocuklar. 

Kaportacı Fevzi daha ayağa kalktığı anda görüyor. Araba yol boyu benzin akıta akıta gelmiş. Ondaki göz kimsede yok. Arabanın sahibi, sanırsın ki Tarık Akan… ceketini omzuna alıp inerken arabadan, bizim patron “Arabanın benzin deposu delinmiş. Koş kova getir!” diye bağırıyor. Tarık Akan, “Boşuna Kaportacı Fevzi dememişler, adam  arabayı görür görmez sorunu nasıl da şıp diye bildi” diye bakayazsın Ali, kovayı getirmek için fırlıyor yerinden. Emced de atağa kalkıyor. Hayır, bu sefer Ali verecek ustaya kovayı. Koş Ali koş! Ali, yanyana duran kovalara kolunu bi’ uzattı mı tutuyor sapından birinin. “Getiriyorum usta!” diye bağıran da kim? Yok, bağıran kimse yok! Ali’nin içindeki cesur Ali’nin sesiymiş o. O anda Ali’ye bir omuz atıyor Emced. Ali’nin elindeki kovayı kaptığı gibi gururla uzatıyor patronun eline. Kaportacı Fevzi kovayı hemen benzin bidonunun altına tutuyor. O da ne? Benzin şaar şaar şaaar diye akmaz mı kovadan aşağıya? Altı delikli kovayı almış meğerse Ali. Hani yerleri ıslatmak için çiviyle bi’ çok yerinden deldikleri kovayı… Emced de elinden kapınca… Bir şey de diyemiyor şimdi… Ama Usta, Emced’e diyor son perdeden: “De get lan!” Dibi delik kova benzin tutar mı hiç? Patron kovayı bir fırlatıyor elinden. Tangur tungur yuvarlanıyor kova. Emced kıpkırmızı kesiliyor. Öfkesini alamıyor bi’ daha bağırıyor patron: “Gözüm görmesin lan seni!” 

Ali gülmemek için zor tutuyor kendini.