Katı-sıvı

Katıyla sıvı arası bir madde boşlukları dolduran… Hareket etmek güç… Sesler donuk, boğuk… Sözcükler sese dönüşmüyor, katı-sıvı maddeye yapışıp öylece kalıyor. 

Şimdi sen bunu okuyorsun ya… Ne düşünüyorsun? Ne hissediyorsun? Beğeniyor musun? Bir kehribarı eline alıp hayretle bakar gibi… Açıktan koyuya sarı tonları… 

Güneşe tutup bakıyorsun, ışık içinden geçiyor. Hayır, kimi yerde geçmiyor. Küçük bir karaltı… Daha dikkatli bak: Bir fosil. 

Şimdi düşün: Küçücük bir böcek dalda duruyor, tam üzerinde diğer dalda bir damla reçine uzuyor, uzuyor. Böcek, çiçek kokularıyla sarhoş, kanatlarını okşayarak geçen ince yeli hissediyor. Ve o an!.. Reçine uzadığı noktadan kopuyor, böceğin üstüne damlıyor. 

Böcek katı-sıvı maddenin içinde şimdi. Hareket etmek güç. Sesler donuk, boğuk… Böceğin çabası, acısı oluyor. 

“Ne kadar sürüyor ki” diyorsun, “Birkaç dakika, bilemedin yarım saat”. O süre böceğin bütün ömrünün yarısıydı belki de. 

Ömrünün yarısını katı-sıvı maddeden kurtulmaya çalışarak geçirmek. Yeniden taze havaya kavuşmak umuduyla… Katı-sıvının giderek daha katı olması. Sonunda da kehribar. Güzel mi!