Kağıda sığınmak… Yalnızlığını bir parça kağıtla örtmek… Bazen okuyor gibi, bazen yazıyor gibi yapmak… Okur yazar yalnızların kurtarıcısı kağıt. Hararetli sohbetlerden, uçuşan kahkahalardan sürülmüşlerin sığınağı kağıt.
Onlar, bir iş makinesinin çalışmasını saatlerce büyük bir dikkatle izlerler. Sen ise dünyanın en güzel manzaralarından birine dahi bir dakikadan daha fazla bakamazsın. Tek başına olmanın yüküyle çöker omuzların. Kamburun çıkar usulca. Gömersin kafanı “kağıdına”. Bir meşguliyet görüntüsü…
Bu yetecek mi rahat bırakılmana? Kafan kağıtta gömülüyken de görmeyecek misin garsonun soran bakışlarını? Tek başına koca masayı işgal edişinin hesabını nasıl vereceksin, söyle!
Birbiri ardınca iri yudumlar alacaksın içkinden. Bardaktaki lekeye itiraz etmeyeceksin. Bir nefes diye gelmiştin buraya. Şimdi o nefes en az yalnızlığın kadar katı saplanıyor ciğerine.
…
İçek mi, gitmeyek mi, devam mı edek!
0 Yorum