Ayran

Zamanlardan bir zaman
Zonguldak’tan köye kadar yürünürdü
Gün ışığı yetmezdi ulaşmaya
Bir handa gecelenirdi Çaycuma’da Güdüllü’de
Sonra yeniden tabana kuvvet, düşülür yola
Yoruldukça verilir on dakika mola
Molalardan birinde bir gün
Ayran satıyordu bir çocuk
Maşrapası on para
Herhangi bir insana iki maşrapa çok bile gelirdi
Fakat bu Molla Memed idi
Baktı kovaya
Vardı en az bir on maşrapa
Dedi çocuğa gel seninle bir anlaşma yapalım
Ben öyle maşrapayla kanamam ayrana
İçeyim şöyle kovanın kenarından kana kana
Kaç para istersen vereyim sana
Düşündü çocuk kurnazca
Dedi içinden içer en fazla üç maşrapa
O da eder otuz para ben isteyeyim
Bu adamdan bir kuruş yani kırk para
Verdi kovayı Molla Memed’e
Al dedi istediğin kadar iç kana kana
Ama önce ver bana kırk para
Verdi bir kuruşu Molla Memed
Dikti kovayı başına
Lıkır lıkır gitti ayran
Çocukta bir telaş
Baktı kova boş
Başladı ağlamaya
Dedi hepsini içtin ver bir buçuk kuruş daha
Molla Memed aldırmadı
Dedi baştan anlaştık seninle
Dedim mi ben sana ver ordan üç maşrapa
Belki bu da bir ders olur
Kanmazsın her gördüğün adama

(Molla Memed lakaplı maden işçisinin gerçek yaşam öykülerinden derlenmiştir.)