Senem’ce dizeler

bulutlu’uyak

yer ile gök
var ile yok arasında

uzun uzun sustum
gideceğin yeri biliyorsan
yolu bulursun dedin

bilmiyorum

uzak bir akşamüstünün
durgunluğunda ruhum
yüzüme düşen yaprakları 

bir bir
sayıyorum 

bir bakıyorum
yokum

ka-dın

bulamıyor musun beni
bak
soğuk bir taşın üstündeyim

hecele
bak
hep iki heceyim

sessizce ‘beklerken

noktaya  kadar
dinledim seni

sonrası
noktası olmayan uzun bir
sensizlikti

üçüncü cemre

(kadın)

toprağa düştüm
boğazım kan kırmızı

bahar sandınız