Kaan İnce 1970 yılında Ankara’da doğdu. Doksanların hemen başında, dershane yıllarında tanıştığı öğretmeni Nizamettin Uğur’un etrafında şekillenen mütevazı bir edebiyat topluluğunun parçası oldu. O, Nizamettin Hoca, Gökhan Tok, Ayda Erbal, Ülkü Çadırcı (Doğanay). Ankara-Sakarya’da bulunan Balkan Kıraathanesi’nde her Perşembe günü buluşup, yazdıklarını birbirlerine okumaya ve değerlendirmeye başladılar. En önemli kuralları şuydu: Boş gelmek yok!
91 yılının Ocak ayında Milliyet Sanat dergisinin Genç Şairler köşesinde ilk şiiri yayınlandı. İntiharıyla ilk şiirinin arasında geçen o kısacık zamanda;Çağdaş Türk Dili, Yazılı Günler, Damar, Promete, Karşı ve Varlık dergilerinde şiirleri yayınlandı. Peşisıra Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülleri’nde “dikkate değer” bir şair olarak mansiyon ödülü kazandı.
Gizdüşüm isimli şiir dosyasını o yıl tamamladı ve Ankara’da bir yayınevine götürdü. Reddedildi. Reddedilmesinin ardından birgün bembeyaz kıyafetler içinde İstanbul yoluna düştü… 1992 Yılının Ağustos ayıydı… Kaan İnce, esmer, Ankaralı ve şairdi. Ağustos ayının ilk haftasında dosyasını yayınevine teslim etti. Ve Ümit Otel’in penceresinden bir süre Kadıköy’ü seyretti…
Ta ki 11 Ağustos sabahı saat beşte kendisini otelin dördüncü katından sırtüstü ve mümkün olduğunca uzağa fırlatana kadar.. Yayınevinde beklemekte olan “Gizdüşüm: Gece, Ölüm, Hüzün ve Sevda Şiirleri” isimli bir şiir dosyası vardı. Bir de ardında bıraktığı şiir defterleri…
İntihar ettiği yıl kitabı basıldı. Balkan Kıraathanesi’ndeki dostları onun ölümünün ardından hep hayalini kurduğu edebiyat dergisini çıkardı ve adını İzlek koydu. Ailesinin öncülüğünde adını yaşatmak için Kaan İnce Kültür ve Sanat Vakfı kuruldu. Ama her iki girişim de Kaan gibi uzun ömürlü olmadı.
Belki tam da istediği gibi geriye sadece şiirleri kaldı…
1
Mektup
...Mermer bir kayıkla geri döndük diğer yarısına acının, usulca çekildi deniz, son bulduk, yenildik.
Artık yataksız bir liman yüreğim, soğuk ve loş. Kırık düşlerim. Serçelerde gözlerimin buğusu. Buruk içim
Böylesi bir yenilgiyi beklemediğim için sabahın en serin ucunda bağıran ben intihar edecekmiş gibi sıkıyorum düşük boynuma asılı sonbaharı...
2
Kalbimin Vuruşunda Karmaşa
Sen bana dokundukça gözlerinden çekili bir hüzün, puslu ve gri, kimliğime yapışır, zehirler akşamın huysuz çocuğunu, sihirli oyunlarla. Kalbimin vuruşunda karmaşa. Derinlik yaratan renkler unutulur yalan dünyamda. Sesini duydum, bütün seslerden daha ılık, daha bi sevecen, özlemiştim aslında.
Yıldızların öldüğü iskeleden şimdi, senin o dolambaçlı düşlerin gözyaşıma kanıyor, avuç içi çizgilerindeki fallarla. Dudakların gümüş bir uçurtma geceye teğet. Fırtına.
Sen bana dokundukça eşyalarım dillenir, bir kadın uyanır, kırmızı gülüşü ve gözlerindeki ışıltılar bir şarkıyla kürdili hicazkâr.
3
Denizci
Gözyaşıyım biten, işte sonunda. O en güzel yerinden yırtılışı göğün... Üzgün bir yıldızım, yazılmamış sevgilerde. Dünyaya düşen son ışık silindi gözlerine gelmeden. Esen imbat, düşdelen.
Uğruna savaşmadığımız aşk bırakmadık, ki batık gemilerimiz. Ama hangi sızıya baksan ordayız. Ölü bir tayfayım, mezarım seren. Sönmüyor ateşler mercan yarığında... Ve sen...
Şimdi incir açsak, traşı uzayan denizciler gibi, gülümser mi dalgalar?...
4
Gurbet
Geç geçebilirsen çamuru, yüreğinle; kopar ömrünü zamandan ve git. Kendi alınyazınız mahkûm etti sizi. İçinizde iğne deliğine sığmaz bir akşam. Gözleriniz kılıç. Gece kalkan.
Çınar altından geçen su: Hayat. Biz. Ve bat karanlık; çat kaşlarını, boğulan seslere. Nabzımız acının öteki saati; yedek. Bir başka yerde yoksulluğumuz, alınterimiz. Gurbetteyiz. Sevgiyi paylaştığımız dostlar, ölümü yüzlerine maske yapar; muska diye taşır yüreğini kavgasında gençliğimiz.
5
Bekleyiş
Kucak açmışım gecene, gel. Sırtımı dönemem, yıkılası sessizliğine geçmişken hasret. Şavkında ayın ağlamışım. Sıyrılıp düşene dek yüzümde kurumuşsun unutulan kelebek, sevdası pir ve özlem ateşleriyle yanan. Gel.
Uyduruk sözlerinden betona yapışan ayrılık, boşluklarına zamanın dolunca gir doğandan yarı güzel rüyama. Gel de gitme uykularıma dokun.
Gözlerinin bütün açılımlarını çözecek gözbebeklerim. Her yabancının kaybolduğu gibi büyük kentte, gezeceğim öylece teninde.
Açelya bırakıp yatağının ucuna, herkese beslenmekten kurtulunca, ne kalırsa bu yapıdan bana, onun haritasına katlanacak dünyam, unutma.
Gelişin bekleyişimin görünmez gecesinde, ölüm sapmaz yollarına.
6
Elbet
Söndüreceğim yangınları, ömrümü kundaklayan. Hüznümü bağışlatan gözlerimin ılıklığıdır, ölümümü de bağışla bitanem, ağlarsam kanar gözbebeklerim, kanayan gözlerle sana bakamam.
Dokunuşlarımın vücudunda kuşattığı rüyalar, elbet bir gün dudaklarında toplanıp beni bulacak, dudaklarımı. Bir başka gece durulacak üşümelerim, bir başka öpücükle sınanacak, kavrulacak uykularım.
Katıksız bir seyir yansıyacak köpüklerine zamanın, sen çocuk gibi yaramaz ve zeki, bozacaksın oyunlarımı kavgalarla, önce’leri ayıracağım kaybolduğum sokaklara, sonra’ları eskiciye vereceğim, kırağılı saçlar giremez çakal sevdana.
7
Ka n
yüzün yakamozlanır akşam saatlerinde kime çıkmaz piyangosu hüznün belki de sombalığa en son ve demir kırı bir taya ertesi yasaktı, es vardı bir tek uzun gecelerde
çıkrığında intihar edeceğim kuyu zaman kuyusu, soluksuz ve ıssız inip çıkar ölüm, durana dek yüzümdeki sevişen kederlerle gülün gümü adımdan çıkardım bir a gözlerimde gezer geriye kalan
8
Senin Varlığına Dair Birkaç Söz
beni yüreğiyle emziren annem’e
acı çekirdeğini attıktı yaşamın göğün eridiği zamanı öğrendikti ve susmayı hüzün diye çizdiğimiz yüzümüze masmavi yorgunluktu
güldüm işte, toz duman kapladı her yanı ve tatlı menevişleri ışık cümbüşüydü sisler içinde çocukların gülüşü gittiler işte
sıcaklığın serpili hâlâ geceye ama sızılar duyulur kalbimde, imansız ne zaman yaslanırım kimbilir dertsiz ve kasvetsiz suyun içtiğim yatağına karlı dere güldüm işte, kırgın ve haylaz gözlerinde akşamın çiy serpintisi çoğalırdı aşkın rengi göğe dağılan düşlerinle gittin işte
9
Kalan
Işığın böldüğü geceler, dolu Savunmasız Masum sessizlik tanecikleriyle Çarmıhta rüzgar
Vurur şafak yıldızına gözlerin Bu kalp çöker ıssızlığa Kalır kıpkızıl geride Bütün aşklarıyla sevdalar
Uykusuz gecelerde Gönüldeş iki saklı kente Gider gelir yüreğim Elimde kalan son gülü de kurt kapar
Ve senin gülüşünde kan Piyangotepe’de gün nasıl doğarsa öyle var
10
İçimde Mayın Tarlası Var
Dağılacağız yıldızlara bir bir Sarı ışıkları evlere bırakıp Sen ve ben Ardımıza bakmadan artık
Kanserli bölgeyi alacak çünkü Yaşamımızdan bir el Serum şişeden akarken Hızlanan bir ivmeyle Yerçekimini tersine döndürmek Geçiyor içimden Serum şişesine işemek Damarlarımdan Gözlerinin içine bakarak Tükürerek suratına ölümün Mümkünü yok Ben bozulmuş insan eti Sen gecesin bayat Başat ölüm Çekinik hayat Dövüşürüz sövüşürüz Sabreden sarılık Karaciğerimde patlar İçimde mayın tarlası var
11
Korku
Korkunun elleri yüzümü kapatsa da Biliyorum korkumun yarısı ecel yarısı umut Bu sevda benim bu ölüm de Karışmayın sakın ha hiçbiriniz
Bu ince sızılı yaşam benim
12
Yalınlama
...Değişmem ağustosböceği adlı rıhtımda, serpilen sıcacık ben, ister dolsun ay ışığı içime, sen gibi, ister yıldızlar gözlerinle.
Deyin ki “sevişip öldüler” ve “yalın hallerine döndüler"...
13
Fısıltı
...Her seferinde de aynı intihar tutar bizi Sapkın bir gece böğürtleni yüreğin.
05:34
News
Çizgi
Çizgi
Anıl yazıyor
Edebiyat
Edebiyat
Edebiyat
