SON KELİME BÜKÜCÜ FERHAN ŞENSOY TERSETTİN’LE TANIŞIYOR

Çamlıca’da bir apartman dairesi- iç-gün

Evde yerlerde ağzı açık koliler, kolilerde de kitaplar vardır. Eve yeni taşınan adam kendi kendine konuşmaktadır.

“Godferhan 1, 2, 3. Mario Puzo’ya biraz mangır toslasam yazar herhalde. Oooh Çamlıca’nın en güzel noktasındaki bu binanın 7. katına taşındığım iyi oldu. Gerçi burası artık Çamlıca değil Cam(i)lıca. Çanlıca olacak değildi ya. %99’u Müslüm Gürses dininden olan bir ülkede. Neyse. İstanbul’u dinleyeceğim artık gözlerim kapalı. Bir garip Ferhan Veli olacağım. Oğlum bu ne? Misss gibi helva kokuları sardı apartmanı. Öldüm de cennete gittim sanki. Yok lan benimki olsa olsa hell’va olur. İnşallah komşulara dağıtırlar da yeni taşınan komşu kadrosundan ilk 11’e girerim.

Che mi gueveledi, hugo mu chavladı, nicolás mı maduro? Hep mağdur o, hiç halk mağdur değil! Nerden geldiniz aklıma ey Güney Amerika halkları? Artık en flasyon ülkeler arasında biz de varız merak etmeyin. Napal’m Amerika Vietnam’a bomba atmışsa?

Ahan da kapı çalınıyor. Geldi herhalde bizim hell’va.”

***

Çamlıca’da bir başka apartman dairesi-iç-gün

70 yaşlarında başı çemberli bir kadın dumanı tüten irmik helvasını, üst kattaki komşuya vermek üzere tabağa doldurmaktadır.

Babaanne: Ferhan Şenso’muş yeni taşınan adamın ismi. Şu helvayı götüreyim de göreyim bi kimin nesiymiş kimin fesiymiş?
Tersettin: Ferhan Şensoy’dur o babaanne.
Babaanne: Tövbe tövbe. Adam kartını verdi ayol. Bak.

Tersettin karta bakar. Kamera kartı gösterir. Karttaki ismi Ferhan Şenso’dur.

Çamlıca’da bir apartman merdivenleri-iç-gün

Tersettin ve babaanne üst kata çıkarlar. Kapıyı çalarlar. Adam kapıyı açar. Tersettin babaannenin omzunun üzerinden adama bakar.

Tersettin: A-aa bu bizim Ferhan Şensoy! Son kelime bükücü Ferhavatar! Abi hayırdır soyadın?
Ferhan: Ya sorma Tersettin. Cemal Süreya’ya özendim. Y’yi attım soyadımdan. Sonra dedim ki kendi kendime, oğlum adamın iki Y’si varmış, birini atmış, sen ne bok yemeye? Neyse oldu bir kere. İdare et.

Tersettin ve Ferhan kahkahalarla gülerken babaanne terlikleri kapıda çıkarıp adamın evine destursuz dalar.

Tersettin: Yahu babanane dur, yeni taşındı adam yerleşmemiştir filan!

Çamlıca’da az önceki apartman dairesi- iç-gün

Tersettin de babaannenin ardından adamın evine girer. Kapıyı kapatır.

Babaanne: Amanııııın ne çok kitap var burda oğlum. Yer kitap gök kitap. Hepiciğini okudun mu sen?
Ferhan: Çoğunu okudum. Kalanını da ben yazdım babaanne.
Babaanne: Hiç işin gücün yok mu senin ey oğul?  Allah akıl fikir versin.
Ferhan: Allah akıl fikir verdiği için yazdım ya. Benim işim bu.
Babaanne: E hani Kuranı kerim? Azıcık da Allah kelamı okuyaydın olmaz mıydı?
Ferhan: Şurada var. Fransızca bir Kuran.
Babaanne: Tövbe tövbe ne diyor bu? Fransızca Kuran mı olurmuş?
Ferhan: Niye Fransızdan Müslüman olamaz mı?
Babaanne: Aman her şeye burnunu sokma sen. Arapça okunur kuran.
Ferhan: Bunca kitap yazıp da burnumu bir şeylere sokmamam mümkün mü babaanne? Burnum yüzünden Ferhano dö Berjerak derler bana hatta.
Babaanne: Hah şimdi hatırladım ben seni. TV’lere çıkan örgücü kadının kocasısın sen.
Ferhan: Eski kocası.
Babaanne: Eski meski, değil misin?
Ferhan: Senin için ‘eski meski’ ama medeni kanun öyle demiyor.
Babaanne: İki de kızınız var di mi, Allah bağışlasın.
Ferhan: Babaanne de benim Macintosh Power Book 160 gibi maşallah. Açıldı mı kapanmıyor, kapandı mı açılmıyor. Elveda SSK kitabımı yazarken kilitlenip bana ve bilumum bilgisayarcıya epey iş çıkartmıştı. Medeni kanunu umursamadın ama hafızan süper babaanne. Süper babaanne.
Babaanne: Karınla kendi isimlerinizi vermediniz mi bebelere? Komşum anlattıydı yıllar önce, güldüydük bir sürü.
Ferhan: Demek onca tiyatro oyunumla değil de çocuklarımın ismiyle güldürebildim seni.
Babaanne: Allah da seni güldürsün oğul.
Ferhan: E inşallah, görürsem söylerim.
Babaanne: Kimi?
Ferhan: Neyse sen ömründe hiç tiyatroya gidebildin mi babaanneciğim ?
Babaanne: Nerdeeee oğlum. Benim rahmetli adam bir kerem açık hava sinemasına götürdüydü beni. Deeee gençtik o zaman. Çoluk çocuk yokken. Millet karıma kızıma baktın diye başıboş gençleri dövdü, sandalyeler havada uçuştu sinemada. Sonra da tövbe etti beni bir yere çıkarmaya. Derken bebem ardına bebem oldu. Bizim zamanımızda korunmaklı şey mi vardı? Hep yeni icatlar onlar.
Ferhan: Valla biz de 50 yıldır yazdık çizdik işte, senin torunların da seninle aynı kaderi paylaşmasın diye babaanne. Ama memleket 20 yıldır R’vites’TE takılı. İleri gidiyoruz sanıyoruz ama nafile.
Babaanne: Yok yok. Memleket ireli gidiyo.  Bak daha yeni şehitlerin ruhu şad olsun köprüsü açtık. Gavur illerinde bile yokmuş o köprüden.
Ferhan: Babaannen %25 kemik kadrodan sanırım. Ben en iyisi hiç onu ve hayallerini bozma operasyonu yapmayayım. Ameliyat masasında kalır maazallah. Yaşı da var. Elleme. Avrupa bizi kıskanıyor evet babaanneciğim.
Babaanne: Hah şöyle! Sen de benden yanasın desene.
Ferhan: Ah sen bana ateşlerde yanasın desene.
Babaanne: Ne dedin?
Ferhan: Yok yok öyleyim evet. Ferhan Club kurduk şu anda biz. Bu kulübün ilk kuralı kulüp hakkında konuşamazsınız. Aman komşulara filan bahsetme benden e mi?
Babaanne: Neden? Hacı Komunist diye kitap yazdın diye mi? Olsun oğlum. Yazacan helbet. Sen yazmazsan o yazmazsa nasıl çıkacak bu memleket aydınlığa? Bak bu gız da yazıyo. Gerçi ben yazma dedim, dinletemedim. Artık kızmıyom.
Ferhan: Babaannenin nazım-ı hikmetinden sual olunmaz. Senin dillerini yerim diycem, çok anti-vegan olacak. Ne yazıyormuş senin bu ‘gız’?
Tersettin: Hiç öylesine yazıyorum.
Ferhan: De de çekinme.
Tersettin: Ne bileyim. Kadınlar, erkekler, dertler, aşk, meşk, doğum, ölüm, ayrılık, hayat-memat işte. Babaannem gibi kadınların meseleleri.
Babaanne: De get! Yazma beni. Nem varmış benim ele anlatılacak?
Ferhan: Yazalım babaanne. ‘Ferhanlar ve İnsanlar’ koyalım ismini de. Bu yazıyı yazarken hiçbir Steinbeck zarar görmemiştir de yazalım sonuna.
Babaanne: Sen yine benim ağnamadığım şeyler söylüyon.
Ferhan: Yok babaannem. Sen bana bakma. Ben bir var bir yokum. Bir geleceğe bir geçmişe gidiyorum. Back to the Ferhan oluyorum. Ben aslında yokum. Ferhanatör gibi oldum. I’ll be back dedim, gelecekten geldim, kendi hell’vamı yiyorum.
Babaanne: Hem eşekli hem tramvaylı kitaplar yazmış ya zaar, kafası karışık bunun. Helvayı da yemedi bak.
Tersettin: Padişah ferhan’ı değil ya babaanne? Yemezse yemesin helvayı. Gel gidelim de yerleşsin adam.
Ferhan: Bana nikola’lık tesla’ma Tersettin. Sen bu yollardan giderken ben dönüyordum unutma.
Babaanne: Dur oğlum sana muska yazayım ben madem.
Ferhan: Valla babaanne istersen Elon Musk’a yaz ama benim kafa düzelmez.
Babaanne: Ya n’etcen oğlum elon musk’ını? Biz kendi musk’ımızı yaparız.
Tersettin: Bakın bu sohbet gereksiz yere uzadıkça uzuyor. Sonunda  Fer’han duvarları yazıp çıkacağım. Siz en iyisi bahçeye inip biraz güneşLenin ben de yanınızda tezgâh açıp irmik helvası stalin.

Bu hikâye yazılırken hiçbir Avatar, Godfather, Orhan Veli, Cyrano de Bergerac, Fight Club, Back to the Future, Terminatör, Han Duvarları zarar görmemiştir.