Altay Kaynar’dan: Şıpsevdi çılgınlıklarım, bipolar günlüklerim

bordo kadife çekyatımın üstünde
bisküvi kırıntıları, çay lekeleri,
geçen haftanın gazeteleri,
pideci broşürleri, kılıfsız yastıklar ve senin uyuyan bedenin.
gece yarısı Orta Anadolu ürüzgarlarının havalandırdığı tülsüz perdelerim
duvarda kıpraşan eşantiyon takvimin yaprakları
pencerenin kenarında vızırdanan kara sinekler
ve tahta parkeler boyu uçuşan kedi tüyleri…
bi ara çay koymaya giderken dizimi tabureye çarptım,
hep hüzünlü bakan o kahverengi gözlerini açtın bi an.
soru sorarcasına baktın suratıma
cevap verircesine kafamı salladım.
duymadığım bi soruya, bilemediğim bir onay verdim.
terden suratına yapışmış saçlarını elimle kenara aldım,
sanki kendini daha da sevdirmek istercesine
sol yanağını yasladın sağ avucuma,
sonra diğer elimle televizyonu, ışığı, kapıyı pencereyi,
geceyi, zamanı, galaksiyi ve tüm kainatı kapattım…

Hani cebinden çıkarıp da koyarsın ya anahtarlığını masanın üstüne, işte orada bir gelişigüzellik vardır, yerçekimi onun nasıl durmasını istiyorsa öylece kalır o anahtarlar. Bazı anılar da öyledir, beyaz çarşaflara yerleşen kedi gibi, en güzel yeri size sormadan alır ve yerçekimi ona müsaade ettiği sürece durur yerinde, ağırlığını ruhunuza bastıra bastıra…