Şıpsevdi çılgınlıklarım, bipolar günlüklerim
o deniz kenarında poz verdiğin
gün batımında çekilmiş bi fotoğrafın var ya hani
gülmüşün de,
kafayı eğip göz süzmüşün,
omuzlarında akşam esintilerine karşı ince turkuaz bi hırka
bütün tırnakların kırmızı parlak oje,
masada yarısı yenmiş karpuz, kuruyemiş, fişne
fal kapatılmış kahve fincanları
yeşil, boş maden suyu şişeleri.
işte o günkü yer, duygu ve zamana kaydımı aldırmak istiyorum ben.
şu anımdan hoşnut değilim,
bu yüzdendir kalkıp yanına gelmek istemelerim.
ve yok bi tanıdığım torpilim,
düz bi ölümlüyüm ben, kime gideyim.
mümkünse dedik, alın beni de oraya dedik
gerekli kurumlara da baş vurduk
yazdım dilekçemi, sundum evrağımı
Nazilli otogarında ümitle bekliyorum…
bırak bana çay bardağında dudak payı…
yokluğunun ikinci akşamı
çok canım çekti patates kızarttım,
hazır çorbaya sıkacak limon yoktu evde, az sirke ekledim.
turşu bidonunun kapağı sıkışmış, bi türlü açamadım,
yoğurt dolapta bi günde sulanmış, tadına bile bakamadım.
bi ara baya bi darlandım, balkonda çorapsız gezdim.
gece yarısı yan sokakta sirenler çaldı,
mavi kırmızı ışıklar döndü
kavga-küfür, çığlık kıyamet bişiyler oldu
kafamı çevirip de noolmuş diye o tarafa bile bakmadım.
yanık kızarmış ekmek kokusu sinmiş yastığıma yorganıma
havalandırsam da gitmek bilmeyen bi hüzün hakim ruhuma…
altay kaynar ( Kreş Terk)
0 Yorum