Maradona: Bir futbol ilahına veda

Diego Maradona hayata veda etti. Yeşil sahaların gelmiş geçmiş en büyüğünün kim olduğu hep tartışıldı, tartışılacak. Ancak Maradona, renkli yaşamı ve politik düşünceleriyle futbol evreninin en parlak yıldızı olarak kalacak.

“Bu maç bizim için bir final gibiydi. çünkü, bir takıma karşı değil, bir ülkeye karşı kazanmış olacaktık. Maçtan önce futbolun Falkland Savaşı’yla ilgisi olmadığını söyleyip duruyorduk, ama orada birçok Arjantinli çocuk ölmüştü; onları kuş yavruları gibi öldürmüşlerdi. Bu bir rövanş olacaktı, sanki Malvinas’ın intikamını alacaktık. Yaptığımız röportajlarda hepimiz, bunları birbirine karıştırmamak lazım; futbol ve politika ayrı şeylerdir filan diyorduk, ama yalandı hepsi, düpedüz yalan! İşte bunun için, sanırım attığım gol, golden öte bir şeydi…

Bazen, ilk attığım, elimle attığım gol daha çok hoşuma gidiyor. o sıralarda söyleyemediğimi şimdi söyleyebilirim artık, o dönemde golü ‘Tanrı’nın eli’ diye açıklamıştım. ne tanrı’sı yahu! Basbayağı Diego’nun eliydi! ve sanki İngilizler’in arka ceplerinden cüzdanlarını yürütüyordu (Aynı İngilizlerin yüz yıllar boyunca Dünya’nın arka cebinden yürüttüklerinin yanında lafı mı olur) Kimse farkına varmadı: Kendimi bütün gücümle fırlattım. Bu kadar yükseğe nasıl zıpladım, bilmiyorum. Sol yumruğumu ve kafamı geriye attım, kaleci Peter Shilton anlamadı ve arkadan gelen Fenwick itiraz eden ilk kişi oldu. Bir şey gördüğünden değil, zıplayarak kaleciyi nasıl aştığımı anlayamadığından. Yan hakemin orta yuvarlağa gittiğini görünce, babamın bulunduğu tribüne koştum, bağırdım. Bizim ihtiyar beline kadar sarkmıştı, golü kafamla attığımdan emindi! Sol yumruğumu golü kutlamak içinmiş gibi yukarda tutuyor, bir yandan da hakemlerin nerede olduğuna, bir şeyden şüphelenip şüphelenmediklerine bakıyordum. Hiçbiri bir şey anlamamıştı. İngilizler protesto ediyordu, Valdano da parmağını dudaklarına götürmüş, ‘Şşşt’ yapıyordu bana, hastanedeki hemşire fotoğrafları gibi.”

(İngiltere’ye maçı ve elle attığı gol hakkında)