ÇİLEKTEN PORTAKALA ÇATLAYAN SESLER

Oooo! En son regl üç ay önce mi olmuştum. Yok, artık ya. Geliyor kesin. Bu nasıl ağrı. Ne biçim şişti bu memeler.. Sanırsın ki birazdan süt vereceğim. Mevzu derin aslında bi tarot falı mı açsam? Kâğıtlarım söyler ne zaman olacağımı, ama gözlerim kapanıyor, kitap da sarmadı. Mumları söndüreyim de sevgili kocamın sıcak koynuna gireyim! Miskin herif her gece kaçıp uyuyor. Nerde o seviştiğimiz günler. Ayyy! İhtiyarladı valla ya. Evlendiğimizde hiç böyle hayal etmemiştim. Allasen elli yaşını yeni kutladın. Anneannemlerin deyimiyle halam beni terk etti edecek olsa da vücudum diri benim. 

Ohhh! İyi ki gittim Nişantaşı’na o ağzı, gözü, götü her yeri yapılı kadına, ne güzel bir doğum günü hediyesi verdim kendime. Botoxlar, dolgular, mezoterapiler, ama aklım o balon gibi memelerinde. Benimkiler Melisa’dan oldu böyle. Uffff! Sömürdü beni cok cok. Söylediğim zaman da alıyorum cevabımı anneannesi demişmiş inşallah annenin memelerine benzemez küçücük kalmaz memelerin diye. Demiyor ki beni emzirdin de memelerin böyle, eşek sıpası diyor ki hep küçük memeliymişim Anneannesi ile birlik olup, benim moralimi bozmak istiyorlar. Doymak bilmemişti ayol. Yaz sıcağında, arabada, restoranda ayyy aklıma geldikçe tüylerim diken diken. Sahi kaç ay emzirmiştim? Haspamın yaşı daha on beş göğüsleri portakal. Orda kal, hahahaha. Nankör bunlar; baba kız. 

Kremlerimi nereye koydum gene, gece yatmadan şu kazayağı mazayağı nereme varsa süreyim. Nereye ay nereye koymuşum ufacık da bir şey tabii bul bulabilirsen. Melisa mı aldı acaba? Bu gençlik başımda duman halleri hiç hayra alamet değil. Aaaa bu saatte ne telefonu ya? Ceviz mi kırıyorsun Melisa Hanım, yakalarım seni. Gidip de sessizce kapısını mı dinlesem yok ayıp olur Arzu abartma. Yuh! Yakalasa beni “Anne özelime saygın yok, ” diye başlar. Sabah olunca gözlerimi belerte belerte bi konuşayım da güzeller güzeli prensesimle, azıcık korksun da dinler beni o zaman belki. Aman ne dinleyecek maksimum iki saat susar. Başlar sonra yine …. Ne de çabuk büyüdü.

İlla tek başıma oturtacaklar her sabah şu sofraya. “Meliiissa geç kalıyorsun bırak saçınla başınla oynamayı da kahvaltıya gel. Bugün de az beğensinler seni.” Bak duyuyor mu beni. Hııı! Sabah sabah bir bu eksikti, soruya bak ped neredeymiş? Kim bitirmişmiş? Sanki ben ped kullanıyorum. Daha dün akşam sorguladım kendimi. Not ettiğim tarihi bir bulsam, rahatlayacağım. Olmuyorum işte kaç ay geçti ol-mu-yo-rum. Terk ediyor beni kadınlık. Zaten adam da dolana dolana artık sadece çarşafa dolanıyor. Hıhh! Benim adım Arzu’ysa bu oyunu bozar, canlandırmasını bilirim bu miskin herifi. Nereye koydum şu kırmızı ruju? Düşmana gerek yok ki insanın kızı kendine yetiyor. Söze bak “Ay anne kırmızı ruj mu kaldı ne demodesin, hem de bu saatte. Babam da seni o şişe camlarıyla ancak böyle görür doğru.” Denmiyor ki, “Sen beni hiç siyah gecelik, gözümde kalemim, dudağımda kırmızı rujumla gördün mü ki?” Çocuk işte. Bak bir de akıl veriyor kapıdan çıkarken “Pembe ruj sür pembe, şimdi herkes pembe sürüyor daha doğal diye Arzuş” Anneyle dalga ha Melisacık, öpücüğün kalsın. Görürsün sen. Ben seni akşama Mervelere yollayım, kırmızı ruju pembe ruju gösteririm.

Ne iyi ettim çıktım dışarı ohh hava mis, aaa şurdaki kozmetikçi mi, vallahi kozmetikçi? Kesin evren bana sinyal çakıyor, gir kızım Arzu, al bi pembe ruj, görsün o bal yanak. Ona da kırmızı mı alsam? Akşama da öyle güzel bir masa tamam oldu bu iş. Nerde bu telefon yahu ne münasebetsiz insanlar var zır zır çaldırıp duruyorlar, bul bulabilirsen, hayır anlamıyorum şu minnacık çantada nasıl kayboluyor. Aha yakaladım. “Aşkım akşama toplantı var geç geleceğim.” “Aman tamam gelsen de bana ne faydan var?” Hay senin toplantına, tadım kaçtı. Düştük mü Melisanın diline gene? Eve gideyim de şu tütsülü mumlardan yakayım. Bakalım bakalım ne halt karıştırıyorsun. Akşam toplantılarında fink at, bana gelince dön götünü yat, seni miskin erken andropozlu. Kabul günüm mü ya zır zır durmadı? 

Kayınvalide hiç çekemem seni. Uffff! Bi kahve içirmediler, on dakika insan yalnız kalamıyor. Heee bir sen eksiktin anacım, hiç sırası değil şurada oturmuş bir ağız tadıyla kahve içeceğim, dinleyemem senin sürtük kızının ayyaş kocasıyla kavgasını. Offf! Retro çekil hayatımdan rahat bırak beni. Gidip eve bir kart açayım, bu herif nereye gidiyor acaba toplantıymış ha. 

“Oooo, Arzuş bu ne güzellik, ver bi yanak. Pembe ruj da mı aldın, kızını dinleyip?” Karışma anneye, sırıtma da öyle pişmiş kelle gibi. Aldık işte. “Anniş” haaa, gönder gelsin Arzuş’dan annişe döndüğümüze göre. Hafta sonu Melisa ile alışveriş? Allah’ım kırmızı kar yağsın. Çilelerin en büyüğü.  İyi ki kızım var, ama onunla alışverişe gitmek cehennem. Hayııır! Kaçamıyorsak zevk alacağız, keşke beni dinlese yaşından büyük giyinmek istemese. Anlıyorum biz de gençtik de hep götü göbeği açık şeyler istiyor. İnşallah bu sefer kavga etmeden gelebiliriz?

Hiç bende akıl var mı, nasıl uydum şu çocuğa da İstanbul’un hafta sonunda bu yağmurda lanet trafikte alışverişmiş hem de Melisa’yla aman Allah’ım. Onu giydi, bunu denedi, şunun rengi, bunun kabartması. Ay! Migrenim tuttu. Saatlerce bakılır mı yahu, al çık işte. Şükür beğendi bir şey. Vaal bayılacaktım on dakika daha kalsak. Ah nerden giydim o dekolte bluzu. Eşeksupası! “Dur bir de ben deneyeyim” dedi. Ah ah üstüne bir de ekledi. “Kim daha güzel oldu Arzuş?”diye. 

Artık tutamadım kendimi ne yapayım “Marifet senin portakalları benim çileklerimle yapmam” dedim ve o anda aklım başıma geldi. İyi ki de geldi. Doğru mu yaptım acaba o yüzü gözü kedi gibi bakan estetistikçiyi aramakla. Kendi bir şeye benzemiyor. Bu memeleri düzeltebilecek mi acaba? Neyse artık güvendik bir kere.  Pazartesi sabah dokuz, çok da az var. Ne yapmalı, sunun şurasında iki gün. Aman ne yapacaksın Arzu, senin çilekler olacak portakal. Kaç paraysa ödesin o andropozlu da. Ohhh! Sefam olsun.

Güzel oldu ama. Şu bandajlar da bi açılsa da görsem. Ama acısı da çok fenaymış ya. Yaptırmasa mıydım? Amanın Arzu güzel oldu işte. Ee oldu da çok acıyor. Bir tane daha ağrı kesici mi içsem. İçe içe hapçı olacağım. Keşke biri bu öfke savaşlarımı tekrar gözden geçirmemi söyleseydi. Saçmalıyorsun Arzu, gayet güzel oldu. Geçecek bu ağrılar iki gün sonra. Dur şu mumlarımı bi yakayım, bana iyi gelir. Ayaklarımı da azıcık uzatayım heee şöyle. “Aşkım gelmiyor musun yatağa?” Bak sen benim miskine aaa aaa “Sen uyu, ben kitabımı bitireyim geliyorum çok ağrım var benim” “Yok yok beklerim ben seni.” Hayırdır toplantılar erken bitip eve erken gelmeler, var bunda bir haller. “Işığı kapat yanıma gel, madem parasını ben verdim, bakayım güzel olmuş muymuş?” Hııııh!  Seni andropozlu. Acım var acım zıbar da yat.

“Anne hafta sonu Duman konseri var, gidebilir miyim?”  Bak hiç diyor mu sen de gelmek ister misin, kendimi zorla davet ettireceğim. Sabırlı ol, onun davet etmesini bekle terapistini dinle. Dinleyeyim de bu ergenus hiç annesiyle vakit geçirmek istemiyor ki varsa yoksa arkadaşları. Kulağına kar suyu mu kaçırsam? Akşam okuldan alırken arabada ona dönüp şöyle bağıra bağıra desem mi “Kimseyi görmedim ben, senden daha güzel, kimseyi tanımadım ben, senden daha özel.” Ay vallahi gırtlaklar beni ama olsun ben kızımla vakit geçirmek istiyorum üstelik daha yaşım kaç? Ayak da uydururum ona ben. Evet, ben de gitmeliyim konsere. “Tamam, Melisa beni de davet ederseniz, hem arkadaşlarına da şoförlük yaparım olmaz mı?”  

Hay dilim kopsaymış da teklif etmeseymişim dört saat ayakta konser mi olurmuş ayol. Eve döndük ama ayaklarım, off kafam kaldırmadı vallahi. Ne o itiş kakış. Ben onun için bu kadar uğraşayım bir de bana yükselsin. Neymiş efendim anne gibi niye giyinmemişim, utanmışmış. Nesi varmış giydiklerimin hepsi marka. Ben onu kıyafetlerini sorguluyor muyum? Hep demiyor mu on beş yaşındayım ben. Tamam, işte ben de elli. Ay bu gece mum falan yok duşunu al doğru yatağa Arzu. Lanet telefon! Ara ki bulasın elimi attığım yerden ruj çıkıyor, kaç tane almışım o gün. Hıııh! Sonunda buldum telefon seni, ay annemmiş gene ne diyecek? Açmasam… Sabaha ararım. Bu rujları da Melisa’ya vereyim, pembe benlik değilmiş. Neyse şu ağrılarda geçtiğine göre memelerim de konuşsun bu gece artık.