Son perde
Mis gibi mandalina kokmaya başlamıştı huzurun olmadığı, adının sadece huzur evi olduğu bu yaşlılar yurdunda.
Ferhunde hanım dinlenme salonundaki rakı beyazı duvar boyasına inat, ağdalı sohbetlere tanık, kararmış şöminenin kiri pası, dumanı önünde vakit geçirmeyi çok severdi. Yanan odun parçalarına bakar, onların kor ateşte yanarken çıkardığı çıtır çıtır sesi dinler, alevlerin turuncudan sarıya döndüğü dansa saatlerce bakar, içini çekerek kim bilir neler düşünürdü. Bazı akşamlar kırmızı abajuru doğraması eskimiş tahta...