Kaan Ertem’in ardından…

Çizdiği her tipe dakikalarca bakar gülerdim… Birlikte ne çok yazdık çizdik sevgili Kaan… Hepsi bize emanet… Huzur içinde uyu. (Can Barslan)

Gönlümüzdeki yerin baki… Mekanın cennet olsun Kaan'ım… (Gürcan Özkan)

Kaan Ertem naptın be kardeşim, var mı böyle birden gidip bizi yalnız bırakmak… Daha çok geceler sabahlayacaktık… Çoooook güzel adamdın çoook… Emin ol cennnet seni bekliyor… Allah'ın rahmeti üzerine olsun. Rahat uyu… (Şevki Sayışman)

Az önce de Kaan Ertem’i kaybettiğimiz haberini aldım. Demek sıra bizlere geldi… Erdener Abi ile tanıdığınız ama benim 1991’de güzel sanatlara bir şekilde kapağı atmak istediğim sene, sinema tv bölümü sınavında yan masada yazılı sınava giren ve sorular dağıtıldığında kopya çekilmesin diye burnumuza dayanmış dev gibi kameranın tam önünde adının Kaan olduğunu bile bilmeden “Kopya versene lan” diye sinirle çıkıştığım, onunsa çaresizce “Abi n’apiyim kamera malum” hareketini bile yaparken tedirgin olduğu talihsiz bir günde tanıştık. Meğer karikatüristmiş Kaan. Sonra dergi geceleri arkaaşlarla takılırken “Oha dedim sen bana kopya vermeyen o lavuksun!” O da sanki kopya vermek vatani bir görevmişçesine mahçup olup “ Ama abi sen de bokunu çıkarmıştın. Kamera en ufak hareketi dibimizde çekiyordu” dedi. Sonraki senelerde Kaan ile en ortak konumuz kopya oldu. Belki de bu aşırı saçma tanışma yüzünden muhabbetimiz kopya ile lehimlenmişti fakat kopya vermek kadar akrabaca hisler yaşadığın insanın gidiş haberini duymak “Sıra size geliyor arkadaşlar, hayatın kıymetini bilin” kopyası gibi. Kaan’cım, sevgili iddiasız, kendi halinde kardeşim; öbür tarafta sorgu melekleri filan olursa kopya verirsin di mi? Yolun açık olsun. (Ayça Şen)

Bir iki ay önce telde uzun uzun konuşmuştuk. Onca ameliyata rağmen keyfi yerindeydi. Kansere dair "Afacan, vücuduma girmiş. Ordan oraya uğraştırdı beni" diyecek kadar zarif bir dil. "Bi de; bi şeyi on gün boyunca falan kafaya takıp stres olmamak lazım hiç… Ha bi de mangal! Mangaldan aman ha uzak" deyince mangal kısmına kahkahayı patlatmıştım. Yolun açık olsun abi! (Bahadır Boysal)

Değerli arkadaşım Kaan Ertem artık yok. Mizah camiası için gerçekten büyük bir kayıp. Öğreten Adam ve Oğlu, Erkut Abi, Erdener Abi gibi unutulmaz tiplemelerin yanında bugün "Issızlığın Ortasında" gibi bir parça varsa bunu onun Moğollar'ı tekrar bir araya getirmesine borçluyuz. (Kutsi Akıllı)

Kaan Ertem çok neşeli, ortamı anında pozitife çeviren, gürül gürül, çok güldüren ve çok babacan bi insandı. Çok bilgili bir entelektüeldi. Tanımayanlar için söylemek istedim. (Melike Acar)

“Erdener Abi”,”Zıçan Adam”, “Öğreten Adam ve Oğlu” karakterlerine çizgisiyle hayat veren 32 yıllık dostum Kaan Ertem uzun süredir mücadele ettiği akciğer kanserine yenik düşmüş. 1989-1990 arası kısa süren Leman (o zamanki adıyla Limon) dergisindeki balon yazma günlerimde tanışmıştık. Daha sonra araştırma görevlisi olarak görev yaptığım Marmara Üniversitesi Ziverbey Kampüsü’nde ben öğretmen o öğrenci olarak kesişmişti yollarımız yeniden, eski eşim İnci’nin öğrencisiydi. 1992 yılında Leman dergisindeki bandının yanında topladığı üçbinin üzerinde imzayla (ki o imza sahiplerinden biri de benim) efsane grup Moğollar’ı bir araya getirmişti. O günlerde büyük bir heyecanla plaklardan kasete aktarıp bana hediye ettiği Moğollar’ın Avrupa’da büyük ödül aldığı “Düm Tek” albümü burada dahi benimle.
Kaan Ertem insanlığın güzel evlatlarından biriydi…
Kocaman gövdene orantılı kocaman sesini unutmayacağım sevgili dostum. (Orhan Yenihayat)