(Ontolojik Olarak Benzeyebiliriz
Sınıfsal Olarak Farklı Yerdeyiz)
iç fırtınanın nû sesi dinle -cızırtıyı bırak
onların fesat baktıklarına
ters anlam vermen gerekiyor
kurumuş günlere astar atıyorlar
hayat bizi asla deprem yatağının
gökkuşağı ucunda birleştirmeyecek
bu satırları yazmaya bir daha fırsat yok
biliyorum, sana gözler pencerenden
kahveyle dönerken
yan komşunun oğluna bağırmasıyla
tez zamanlı geliyor
birazdan kesilecek
arzu
cinnet getirmeden inancın derinliği zor
dün vapurdan inerken
adam öksüren sevgilisini öpüyordu
tülden bir fotoğrafta özgürlük çekincesi
taşmış çaresizlik ruhunu koli bantlarıyla sıkıştırıp
belgeler, zımba, dudaklarda tüketilmiş haz
televizyon ekranı, telefon ekranı, bilgisayar ekranı
ekranların ardından, vitrinlerde eş yüzünü aramak
aynanın makyaj kusurları gizleme aracı
kodlar, şifreler, mesaj trafiği
birazdan kesilecek
kesilmeyenin yer kaplaması
omzunun çizgisinden burnuna salınan genetik
masa üstünde görev bilinci, hedefler
utandıklarını önüne çıkaran çim bilgisi
göğsünün ortasına dağını demirlemiş
peksimeti dişliyorum, altı tutti frutti
erimiş kakao evren zemininde
akışarak karışan ilk dişlemeyi
hayali yerçekimi tadından geçiyor
nefesin bir uçtan diğerine, bağlantı kesildi
bağlansan, kimin işine kalp ne yarar ki?!
işlere dönmeliyim, gök grisine
perdeyi içime yaratımla çekip
o tarafa eğilme – yastık kıvrımı
samimiyet zehirlidir, saf su da
canını acıtanı çözmeksizin
korku, çita, bitmeyen son
bu satırları bir daha yazamayabilirim
rüzgârın teni vardır
tükürük bezlerinin temas virajı
lanetin lezzeti damağına dolacak
*l*ay* s*y
y* o**
ı*ı* ku*u* pa*ç*la (1)
(1) Sır bana ait… Sus ve çök!
0 Yorum