Bir ödülün gölgesinde

Amerika’nın gazetecilik alanında en prestijli ödülüdür Pulitzer Ödülü. İlk kez tam 103 yıl önce verilen ödüle ismini veren Macar asıllı Amerikalı gazetecinin son gördüğü şehrin İstanbul olduğunu biliyor muydunuz…

Aslında her şey 1864’te başlamıştı. 17 yaşındayken büyük umutlarla Yeni Dünya’ya ayan basan József Pulitzer sıfırdan başlamış, bir medya patronu olarak son nefesini Joseph Pulitzer ismiyle vermişti.

St. Louis Felsefe Cemiyeti’nin toplandığı restoranda garsonluk yaparken, Hegel çevirmeni bir beyefendinin dikkatini çekiyordu. Anadili gibi bildiği Almanca ile oynarken, bir yandan servis yapabiliyordu. Bir gün tepsi elinden kayınca, olaylar gelişmişti.

Kader ağlarını örüyordu. Kapıya konan o genç Macar Yahudisi bir gün bir dolandırıcıya 5 dolar kaptırınca, ilk haberini yazmış; böylece gazeteciliğe ilk adımı atmıştı. Sonrası onun için rüya gibiydi. Şöhret basamaklarını koşarak tırmanıyor, 1883’te World’ü satın alan Pulitzer, gazetenin tirajını 15 binden 600 binlere çıkarıyordu. Dur durak bilmiyor hattâ kör olması bile ona engel olamıyordu.

Columbia Universitesi’ne bir gazetecilik bölümü kurulması için bağış yapmak istemişse de başta bu dileği gerçekleşmemişti. Vasiyetinde yine aynı kuruma bıraktığı yüklü meblağ, adını taşıyan ödüllerin verilmesi sağlamış; gelenek 1917’de başlamıştı.

Amerika’yı fetheden o Macar çocuğa dair son not da İstanbul’dan olsun. Deliler gibi çalışan Pulitzer, sürmenaj olmuştu. 1889’da doktorların uyarılarını dikkate alıp gemiyle Avrupa turuna çıkan gazetecinin yolu İstanbul’dan da geçmişti.

Asistanlarından biriyle sohbet ederlerken, şaşırmıştı medya devi: “Hayret, nasıl da aniden hava kararıverdi böyle!” Asistanı “Karanlık değil ki” dediğinde, patronu “Benim için karanlık” diye cevap vermişti. Evet, bugün adına Amerika’nın en saygın gazetecilik ödülleri verilen Joseph Pulitzer, bu yazının kaleme alındığı kentte kör olmuştu.

Hayat tesadüfleri sever; sizce de öyle değil mi…