Fatih göksu öyküleri

Fanusta aylardır tek başına yaşayan, Japonya nüfus müdürlüğüne kayıtlı balığım Erşant’ın yanına arkadaş olması, yalnızlığını paylaşması için aldığım altınbaş cinsi Japon Balığı’nı akvaryumcu poşetinden fanusa aktarırken iyi bir şey yaptığımı düşünüyordum. Altın başlı Narin, ilk şaşkınlığını üzerinden atmaya çalışırken nazlı nazlı dolaşıp salınıyordu suyun içinde. Erşant ise normaldeki hareketliliğine ek olarak daha da hareketlenmiş, sert...

Delice’nin kasabasından tayin olup Kırıkkale merkeze yerleşen arkadaşım (Buz Beyazı adlı öyküye bakınız), kasabanın yalnızlığından sıyrılır sıyrılmaz bir kızla tanışmış ve kısa sürede evlenmeye karar vermişti. O evlilik kararı verirken, ben karımdan ayrılmış ve zorlu mahkeme sürecine girmiştim. Evliyken geçirdiğim sıkıntılı zamanların boşanırken daha da bunaltıcı bir hal aldığının farkına varıyordum yavaş yavaş. Benim bu...

İlk defa düzenli maaş almaya başladığım işime kavuştuğumda yirmi beş yaşımdaydım. İlk bayram tatilinde ailemin yanında almıştım soluğu, aradan geçen sekiz aydan sonra. Bizim oraların yerel bayramı olan Portakal Bayramı’yla aynı zamana denk gelen Kurban Bayramı daha bir şenlikli geçiyordu o sene. Benim gibi, iş veya okulları sebebiyle başka şehirlerde yaşayan insanlar sokakları dolduran sevinçleriyle...

Kötü başladın Aralık. Kötü başlayıp kötü devam ediyorsun, iki binin yirmisi ve bitmek de bilmiyorsun. Tüm kötülüklerinle ıhtın üstümüze deve gibi. Virüsünü, felaketlerini ve bütün pisliklerini de al ve git artık! Mart’ını da Mayıs’ını da Ekim’ini ve Aralık’ını da al, git… Her sabah olduğu gibi bu sabah da otobüs durağında biriken soğuğu yedikten sonra ilk...

Öğrenciydim o zamanlar. Üniversitede. Her lise öğrencisinin hayali olan “üniversiteyi ailesinin olmadığı bir şehirde okuma” hayaline kapılmadım hiç. Zaten liseyi yatılı okuduğum için ailemden yeteri kadar ayrı kalmıştım ve bu durumun hiçbir artısını görmemiştim. On dört yaşında evden ayrılıp bütün donunu, gömleğini kendin yıkayınca (o zamanlar çamaşır makinesi yoktu yatılı okulda) anlıyorsun ailenin önemini. Başında...

*Bekir Şantiyede çalıştığım zamanlar doksanlı yılların sonlarına tekabül eder. İstanbul’da dayımın çalıştığı şantiyede işe başlamıştım, idari kadronun en altındaki basamakta. İşim gereği daha çok işçilerle muhatap oluyordum. Yemekhanede yemek kartlarını imzalıyor, öğünlük yemek miktarını sipariş ediyordum taşeron şirkete. Sahada çalışan işçilerin puantajları da bana emanetti. Yaklaşık sekiz yüz işçinin yatakhane dağılımı ve düzeni de benim...

Bir erkek olarak kadınlar için genellikle giyimlerinin mütemmim cüzü (tamamlayıcı unsur) olarak gördüğüm ama bazı erkek fetişistlerin ise cinsel obje olarak tanımladığı çorap, erkekler için günlük hayatın en önemli parçasıdır bana göre. Dikişleri ayak parmaklarını yaralayan, teri emmeyen ya da tabanları kısa sürede eriyip hiç de hoş olmayan transparan bir görünüme bürünen çoraplar, erkeklerin büyük...

Öğrenciydim o zamanlar. Eskişehir’de herkesin açık öğretimden başka fakültesinin olmadığını zannettiği Anadolu Üniversitesi’nde örgün okuyan bir öğrenci. Ayda bir iki hafta sonu Kırıkkale’nin Delice ilçesinin bir kasabasında memur olan arkadaşımın yanına giderdim. Ucuz olduğu için Doğu Ekspresi’ne atlayıp Ankara Garı’na, sonra AŞTİ’den otobüsle Delice’ye. Dört saat sürerdi Doğu Ekspresi’nin Ankara’ya varması. Yol boyunca volkmenden şarkılar...

Süleyman, işyerindeki en insancıl, en cana yakın, en sevdiğim arkadaşlarımdan biridir şu fani dünyada. Üç sene önce feysbukta Harun Kolçak’ın videosunu paylaşıp, kendi sayfasındaki paylaşımı hem beğenip hem de altına sanki Harun Kolçak bunu görecekmiş gibi, “yüreğine sağlık Harun abi” diye yorum yazınca, “yüreğine sağlık” unvanını almıştı benim sayemde. Uzun zamandır Eskişehir’de yaşadığım halde Eskişehirlilerin...