Sevginin görüngesi

Onun bana yaptığı her şeyi şimdi şimdi anlıyorum; kendimden çıkıp kendime döneceğim o yolda… Onun bir görüngesine rast geldiğimde hep anladım o olduğunu. Onu hep başka bedenlerde, başka suretlerde; başka başka fikirlerde buldum. Bulduğumu sonralardan anladığım her bir karşılaşmada onun amacının hep beni bana anlatmak olduğunu anlamam yıllarımı aldı, yollarımı aldı. Daha da devam ediyorum üstelik onun amacının “ben” olduğumu bildiğim halde; bile bile lades deyip hep onu başka başka anlarda aradım… 

O ise hep boyut ve içerik değiştirdi; zamanla unuttum yine aradığımın aslında bir ölçüde onun bana sunduğu ben olduğunu; tekrar devam ettim onu aramaya… Sonra o ne mi yaptı? Tekrar tanıdık bir yüz ve ses olarak karşıma çıktı… Bu bazen hoş bir ses bazen de geçmişte de görmekten çok hoşlanmayacağım bir yüz halinde oldu… 

Sonra tekrar hatırladım; ben, onu arıyor; o, bana beni sunuyor. Bu saklambaç oyunumda hep kaybeden bendim, hep sobeleyen de bendim… Acaba o diye aradığım şey bendim de bu sorumlulukla henüz yüzleşmemek adına hep O diyordum?..