Nuri Abi

Büyük Marmara depremiminden sonra tanışmıştım Nuri abiyle. Kendisi aslen Muşluydu. Hollandalı bir ekiple depremzedelere yardıma Adapazarı’na gitmiştik. Adapazarı’nda depremzedelerin kaldığı konteyner evlerde kalıyorduk. Nuri abi de komşumuzdu. Her akşam dünya güzeli iki kızını alır bizim eve oturmaya gelirdi. 7 ve 9 yaşlarındaki kızlarıyla inanılmaz güzel ve sabırlı bir iletişimi vardı. Mutlulukla izlerdim onların ilişkilerini.

Bir gün “Abi hayırdır, Muş nere Adapazarı nere, neden geldin sen Adapazarı’na?” diye sordum. Aslında beklediğim cevap çok basitti. Zaten sorduğum soru da laf olsun diye sorulmuştu. Aldı Nuri abi bakalım ne söyledi:

“Yaa ben aslında Muş’ta ağa çocuğuyum. Askerliğimi yaptım geldim, köyün içinde akşama kadar bir yukarı bir aşağı dolanıyorum. Köyün bütün kızlarının da gözü üstümde ha! Her gün traş oluyorum, üstümü başımı değişiyorum, amcamoğlu o aralar Elmaniya’dan (Almanya) bir pantul göndermiş, eyle güzel bir pantul pırıl pırıl bir kumaştan. Yalnız pantulu çıkar, katla, kıvır avuç içi kadar kalıyor, gömlek yakana koy gez.”

“Valla?”
“Valla!”
“Neyse ben beyle köyün içinde geziyorum bir yukarı bir aşağı, bütün kızların da gözü üstümde ha!”
“Ee?”
“Eesi canının sağlığı. Babamın bu durum dikkatini çekmiş.” Dedi “Ula Nuri hele bi gel!”
Dedim “Buyur!”
Dedi “Ulan bu ne hal?”
Dedim “Ne var ki halimde?”
Dedi “Bir yukarı, bir aşaği, dolanıp durirsin köyün içinde. Beyle olmayacak, ben seni everecem!”
Dedim “Yav beni everme.”
Dedi “Eee? Ya ne yapacağam peki?”
Dedim “Bana BeMeWe al!”
Dedi “Yok almam.”
Dedim “He sen al!”

“Evlenecen, yok BeMeWe al, yok evlenecen, yok BeMeWe al” derken babamla kavga ettik, ben de köyü terkettim. Neyse, gittim Muş otobüs yazıhanesine, daha sonradan milletvekili olan bir arkadaşım vardı Ahmet, o da şirkette bilet kesiyor. Neyse baktım önümde bir grup adam bilet alıyor. Sıramı beklerken onların konuşmalarını duyuyorum.

“Adapazar ver Adapazar al! Yok efendim Adapazarı Aşaği yok efendim Adapazarı yokari, Adapazarı eyle, Adapazarı beyle…”

“Dinledim baktım, bunlar Adapazar diye bir yere bilet alıyorlar. Sıra bana geldi dedim ‘Adapazar Adapazar, nedir bu Adapazar?’ Ulan Ahmet ver ordan bana da bir Adapazar!” 

Dedi “Nuri abi başım gözüm üstüne!’
Dedim “Ulan ver elli yüz ne varsa biraz da cep harçlığı.”
Dedi “Nurabi başşım gözzüm üstüne.”

“Neyse lafı uzatmiim bindim otobüse epeyce bir yol gittik, epeyce bir şehir geçtik ben uyumuşum. Bir yere vardık muavin gelmiş omzuma dürtüklüyor” Nurabi, Nurabi kalk!” 

Dedim “Ula n’ooldi?”
Dedi “Aabi Adapazar Adapazar diyordun, aha geldik burası Adapazar!”
Dedim “He mi?”
Dedi “He!”

“Neyse indim aşşaği, otobüs çekti garaja gitti, inenler bir bir dağıldı evine getti. Ben kaldım bir başıma garajda. Baktım olmayacak çıktım anayola, baktım bir taksi hızla gidiyor, hemen el kaldırdım, durdu.

Dedi “Buyur abi nereye?”
Dedim “La oğlum sen beni boşver, sen nereye?”
Dedi “Vallahi abime diyem ben gidiyorum Beşyüzevler’e!”
Dedim “Tamam ulan madem öyle, ben de geliyorum Beşyüzevler’e!” 

Neyse bindim taksiye, bir süre gittik, dere bayır geçtik, dağ başı gibi bi yerde durduk. Taksici dedi “Abi vallahi burası Beşyüzevler oluyor.”

“İndim aşşaği ulan bildiğin dağ bayır bir yer. İyice baktım ilerde bir iki tene yeni inşaat yapılmış altında ışıklar yanıyor. Hemen koştum gittim o tarafa. Girdim ışık yanan yerlerden birine. Ulan bir de ne göreyim Muşlular kıraathanesi. Neyse kapıda durdum eyice oturanları inceledim, baktım. Baktım bir de ne göreyim, ilerde cam kenarında, arkası bana dönük bir vaziyette oturmuş okeye dönen şahıs amcamınoğlu Rıza mıdır ne?”

“Arkadan yavaşça yürüyüp usulca yaklaştım bunun ensesine bir şaplak çaktım, birden bire fırladı ayağa kalktı, nerdeyse dönüp bana vuracak. Döndü baktı ki benim, tanıdı tabii, hemen iki elini yanlara kavuşturup başını yukarı dikti, göbeğini içeri çekip içtima verdi.”

“Emir ve görüşlerine hazırım Nuriabi buyur!”

Dedim “Ulan evde ailen aç susuz ekmek bekliyor, sen burada oturmuş okeye dönüyorsun, ey peki sen hiç utanmıyor musun, nassıl bir insansın sen ya?”

Dedi “Nurabi, vallahi Kuran hakkı için inan okeye dönmüyorum, bir arkadaş tuvalete gadar gitmiş yerine bakıyorum…” 

Devam etme ihtimali var.

Yazarın notu: Soru neydi anacim ya?! Sen çok yaşa Nuri abi be ya!