Leblebi

‘Leb’ demeden ‘Leblebi’yi anlamak da doğu hastalığıdır. Çok afedersiniz ama her aklı başındaki adam ‘Leb’ dendiğinde ‘Leb’ anlanması gerektiğini bilir. ‘Leb’ deyince ‘Leblebi’ anlamak, karşıdakinin davranış ve sözlerini yorumlamak ve dahi doğru yorumlayabilmek zorunluluğudur. Yanlış anlaşılmaya, yanlış yorumlamaya açık bir durumdur. Alışkanlığa dönüşmesi durumunda normalleşir ve anlamayanı zora sokar.  ‘Leb’ diyen şahsın konumunu güçlendirir, ya da güçlü konumuna vurgu yapar.

Çevresindekilerin ona adanmış hayatları vardır ve sadece o kişiye çalışılmıştır. Efendisini o denli iyi tanır ki hizmetçisi, ağzından çıkanın devamını o getirir. Bu böyle yorumlanmaya da bilir ama böyle yorumlama şansı olan, böyle yorumlanmaya açık bir özdeyiştir.

Modern insan ya da sağlıklı insan ‘Leb’ diyorsa ‘Leb’ anlamına gelir, o anlamda söyler, karşısındaki de o anlamda anlar. Doğru iletişim budur ve yoruma fırsat vermez. 

‘Leblebi’ demek isteyen de lafı dolandırmadan, sözcükleri yoruma bırakmadan, sağlıklı iletişim için Direkt olarak ‘Leblebi’ demek zorundadır. ‘Leblebi’ diyemediği için ‘Leb’ dediğinde anlaşılmayı beklemek gerçek fikri gizlemek veya fikrini söyleyememek, ya da fikrini söylemeye cesaret edememeyi içerir. 

Bu söz bir de karşısındaki kişilik tipini avucunun içi gibi tanıma anlamında kullanılır, o da bir önyargı içerir, ona bilahare değineceğim. Değinmek zorunda da değilim aslında.

Kalın sağlıcakla… (Nasıl ayarlıyosanız artık!)