İlişki dinamikleri ve ihtiyaçlar

Konuya doğrudan girmeden önce bir şeyin farkına varmamız gerektiğine inanıyorum. Evrendeki her şey, her buluş bir ihtiyaç sonucu ortaya çıkmıştır. Örneğin: tekerlek bir şeyleri daha az çaba sarf ederek taşımak için, hareketi daha verimli hale getirmek için vardır. Aynı zamanda tekerleği doğrudan kullanılır hale getiren şey tekerleğin şeklidir de. Yani bir şeyi o şey yapan, amacına ve eylemine uygun oluşudur. İnsanları bir şeyleri keşfetmeye iten şey merak duygusu ve onun getirdiği tatmini arama; icat etmesinin sebebi bir ihtiyaçtır.  İnsanı eyleme geçirenin ihtiyaç olduğuna eminsek eğer konuya girebiliriz.

İnsanların sadece materyallerle olan ilişkisi değil; birbirleri ile ilişkileri de bir ihtiyaç sonucu ortaya çıkmıştır. Bu ister sevgi bağı, ister nefret olsun. Tıpku bir şeye bağlanmak istemek gibi, bir başkasına duyulan nefret de bir ihtiyacın sonucudur. Bir düşman, kişinin mücadele duygusunu besleyerek hayata devam edebilmesini sağlamak için bir duygulanım ihtiyacı sonucunda ortaya çıkar. Bir dost, kendini aktarabilme ihtiyacı sonucu; bir sevgili, sevilme ihtiyacı için vardır. İlişiklik hali ne olursa olsun hep bir ihtiyaçtır. 

Materyallerin izlerini insanlarda da bulmak mümkündür ve hatta bu ihtiyaçlar hiyerarşisinde bizler de birbirimiz için birer makineyiz demek çok da zor değildir. İnsanların bir farkı vardır ki o da deneyim. Deneyimler sonucunda yaratılan ihtiyaçlar ile hayatına yön veren kişi, bu ihtiyaçlara göre şekillenen bir ilişki deneyimi yaşayacaktır. Bir diğer deyiş ile: hücre aktivasyonunu hızlandıran katalizörler gibiyiz hepimiz. Bir şeylere doğru ilerlerken, o alanının tamamlanmasını sağlamaya çalışırken birbirimize destek parçaları oluyoruz. Katalizörler de görevlerini tamamlayıp devam eder veya çoklu bağ için destek sağlar. Bu da ihtiyaç ve uyum birliğidir. Nasıl ki tekerleği işlevsel hale getiren yuvarlak oluşu ise; insanları da birbirine bağlayan ve belli sürelerde aktive eden o şey uyumdur; ihtiyaç ve işlevin uyumu. 

Bu ihtiyaçların karşılığı olarak kimisi için tek bir kişi yeterli gelirken, kimisi çok daha fazla katalizöre ihtiyaç duyabilir. Bu bağın eksikliği ve deneyim alanında oluşan boşluğu doldurma çabası kişiyi gündelik yaşamında: sosyal, asosyal, tek eşli, çok eşli gibi pek çok etikete maruz bırakmaktadır. Yani "deneyim" alanındaki eksiklik, aynı zamanda "kendini tanımadaki eksiklik"tir de.

Bu bizi tek bir noktaya çıkaracak: "Kişi başkasıyla iken dahi, yine kendisiyle ilişki halindedir. Başkasıyla olma ihtiyacı, kişinin kendini tanımaya olan ihtiyacıdır."