Güzellik ve kötülük

Dünyayı kötülük değiştirir ama güzellik kurtaramaz. Güzellik edilgendir, kötülük güce dayalıdır. Güzellik baskı ve cebir kullanılarak yayılsa belki etkisi olabilir ama o da güzelliğin ruhuna aykırıdır. 

Biri güzel olduğunda onun karşısındakinin de güzel olma ihtimali olmadığı gibi güzelliğinin kötüye kullanılması büyük olasılıktır. Oysa ki kötülük güç kullandığında karşısındakini değiştirir, istediği yönde değişmeye zorlar. 

Güzellik takdir edilir, sevilir okşanır ama son durumda kerizdir. Kötülük kötü olmakla birlikte "iyi olma" sözü de verir. Güzeli arayanı da kötüye mahkum eder. Kötülük, gerekirse kötü olabilmek için güzel gibi de görünür. Oysa ki güzellik sap gibi ortadadır. Kötü görünüp iyi olması söz konusu değildir ve olsa bile gayet aptalca durur.

Kötülüğün sınırları yoktur, sınırsızdır. İzin verildikçe büyüyüp, boy atıp gelişebilir, yaratıcı bir şekilde çoğalabilir. Güzellik gerçekle ve koşullarıyla, hayatın doğal akışıyla sınırlıdır. Zorlanmaz, çeksen uzamaz, don lastiği gibi sünüp kilo aldıkça esnemez.

Kötü adam isterse iyi bir kampanyayla mahallenin, şehrin, bölgenin "En güzel adamı" seçtirebilir kendisini. Güzellik fakirdir, fukaradır; ancak onu görebilen olgun, oturmuş, görmüş geçirmiş gözler farkına varır.

Kötülük sana konağını sattırıp kıç kadar apartımanda kendini zengin hissettirir. İyilik sattığın konaktır, boynu büküktür. Misafir ağırlar, geniştir; bütün ailelere yer vardır. Yanına gittiğinde fark edersin güzelliğini, gözlerin dolar.

Kötülük seni aç bırakıp bunun sorumluluğunun sende olduğunu sana hissettirendir. Güzellik yardımdır, emektir, empatidir, dayanışmadır. Kötülük başkalarının hayatını izlerken geçirdiğin süreyi kendi hayatın sanmaktır.

Güzellik hayatın kendisidir.

Güzel olun, iyi olun, akıllı olun…