Oturduğumuz binanın altında dürümcü var. Dükkanın dışından çatıya kadar uzanan bir de baca sistemi var. Dürümcü dumanı dışarı daha çabuk çeksin diye pompa gorevi gören bir motor kullanıyor en tepede… Çok müşterileri var gırtlağına düşkün, nöbetçi eczane tribinde sabaha kadar dışarı servis yapıyorlar. Peki neydi amansız olay!..
Geçen akşam evde yediğim yemekten rahatsız olduğumu düşünüp bir kaç defa gecenin bir vakti kalktım mutfağa yoneldim. Çok fazla da bir şey yemedim, az bir şey çorba ve çok az da taze fasulye. Öyle rahmetli Erol Taş gibi haşır huşur tek başına kuzu kolu yemedim.. Ve her kalkışımda tansiyonum çıkmıştır düşüncesiyle limon suyu ve yoğurt yemeye başladım..
Kalkıp kalkıp mutfağa gidip limon suyu içip yatıyorum, ancak kafamın içindeki uğultu bir türlü geçmiyor, enseme enseme vuruyor. Adeta sarsıntı geçiriyor beynim… Durup duracağı yok, evde deli gibi dolanıyorum. Çare arıyorum, buzbolabını açıp “hangi ilacı içsem de tansiyonum düşse” kombinasyonu kuruyorum kafamda. Çünkü kafamın içinde kurulan panayır kesin tansiyon diyor. Evdekileri de rahatsız etmek istemiyorum, oğluma söylesem uykusundan olacak, acil macerası başlayacak kesin, biliyorum. “Belki geçer”, “belki geçer” diye evde limon bırakmadım. Geçeceği yok ama nasıl olduysa kuş seslerinin duyulmasına yakın uyumuşum.
Ertesi gün akşam eve geliyorum; apartmana girmemle yine aynı uğultu kafamda başladı. İçimden “Yatır mı var lan bu binada!” demeye başladım. Bu arada elinde koskoca elektrik motoru olan bir usta ve dürümcünün sahibi, garipsenecek bir yarım sırıtışla hızlıca bina kapısından içeri girdiler. Dürümcü, “Abi, havalandırma motoru bozulmuş onu değiştirmek için yukarı çıkıyoruz, bayağı ses yapmış dün gece.”
“Lann! Şaka mızınız lannn siz! Gece tansiyonumu düşüreceğim diye evde limon komasına giriyordum!”..
0 Yorum