Altay Kaynar anlatıyor: Bugünkü Telafi Dersimiz

bugünkü telafi dersimizin konusu;
Ankara’da yaşanması kolay, unutması imkânsız şeyler.
hiç kitap defter açmayın, parmak kaldırıp soru da sormayın
derse devam şartı da yook, yoklama almak da,
hatta derse bile gelmeyin, girmeyin.
sadece kendi aranızda konuşmayın, bölmeyin, ses etmeyin.
ben dersimi anlatırım, anlatıcam da, ihtiyacım var
sizlere sayfalarca fotokopi dağıtıcam.
savaşlarım, barışamadıklarım, yöresel aşk edebiyatım,
matematiksel imkansızlıklarım, kimyasal uyuşmazlıklarım
hepsi tek tek yazılı orada, okuyun anlayın, ama sınavda sormuycam…

bu şehirde benim için her yeni başlangıç
hüzünlü bir sonun ön sevişmesi gibi.
Cebeci Dörtyol metrosundan çıkıp
Kızılay istikametine doğru her yürüyüşümde
kırtasiyelerin, pastanelerin, iç çamaşırcıların önünden geçip
yamalı kırık dökük gri kaldırımlara bakıyorum.
sanki çocukken, yol boyu ıslak çimentoya basmışım da
taşlaşıp kalmış gibi ayak izlerim, anılarım, yenilgilerim, ümitlerim.
ve bana eşlik eden arka planda tükenmeyen hüzünlü Eylül şarkıları,
ağzımda yeni ısırılmış taze sabah simidinin susam tadı
sakalıma takılmış kıpraşan uzun kahverengi bir saç teli
dna’ma işlemiş kır çiçekli parfüm kokuları,
içmediğim demli çayların buharı çıkmakta kanalizasyon kapaklarından.

ve akşama doğru
dolmuş durağında onbirinciyim.
parmak kadar bi simit parçası için
birbirinin ensesini gagalayan besili güvercinleri
boş gözlerle seyrediyorum.
pastel renkler diyarından geçip
ebedi saadet durağına giden araba emin olun burada durmuyor. 

Altay KAYNAR